Denk je aan het noorden, dan denk je aan walvissen. Commerciële walvisvangst werd tot eind jaren ’80 volop in IJsland bedreven. Speciaal uitgeruste schepen harpoeneerden pot- en vinvissen en sleepten ze naar walvisstations, waar ze vervolgens in de openlucht werden geslacht.

Busladingen met toeristen werd de gelegenheid geboden om dit gruwelijke spektakel van dichtbij te bekijken.

Er ontstond een enorme internationale oppositie tegen deze slachtpartijen hetgeen resulteerde in een boycot van IJslandse vis, schaal- en schelpdieren op initiatief van Greenpeace. Met een dalende economie ten gevolge van de boycot trok IJsland zich in 1992 terug uit de Internationale Walviscommissie omdat de commissie zich toch alleen maar zou richten op een totaal vangstverbod. Opiniepeilingen uit die tijd laten zien dat 80% van de bevolking vóór de walvisvangst was. Pas in 2002 werd IJsland weer toegelaten tot het IWC en vanaf 2003 wordt er weer op walvissen gejaagd.

In ons hotel staat er een grote fles (walvis) levertraan bij het ontbijtbuffet, dus kennelijk zijn er nog steeds mensen die in dit ‘gezondheidsmiddel’ geloven.

Wij gaan ook op jacht, al is het dan op een iets andere manier. Warm ingepakt vertrekken we op vissersboor ‘Faldur’ richting zee. Al bijna meteen komt een ‘harbour porpoise’ ons gezelschap houden. Even later voegen zich daar 2 ‘white beaked dolphins’ bij die ons met hun capriolen vermaken. Onze hoop op een walvis groeit daarmee, want deze dolfijnen lijken graag met walvissen te spelen door telkens tegen ze aan te botsen. Leuk spel?

De boot gebruikt geen sonar want dat schijnt de walvissen te desoriënteren met als gevolg de nu bekende massa strandingen. Opeens spuit een grote bultrug walvis een straal water de lucht in. We hebben geluk!!