Canterbury is een stad in het graafschap Kent, vooral bekend vanwege haar prachtige kathedraal en vanwege de ‘Canterbury Tales’; verhalen met een ondeugend randje.

Het verhaal van de kathedraal begint in 597 als paus Gregorius een priester, genaamd Augustinus, naar Engeland stuurt. Als Augustinus voet aan wal zet krijgt hij van de toenmalige koning een kerk cadeau. Je kunt het minder treffen, nietwaar?
Toen Augustinus echter werd bevorderd tot aartsbisschop besloot hij zijn eigen kathedraal te bouwen binnen de stadsmuren van Canterbury.
Het verschil tussen een kerk en een kathedraal? Een kerk is het bedehuis van een parochie, dwz een wijk in een plaats, terwijl een kathedraal het bedehuis is van een bisdom. Een bisdom is een verzameling van parochies, waarvan de bisschop aan het hoofd staat. Een kathedraal is vaak mooier en groter dan een kerk. Het is maar dat je weet 😏.

‘Onze’ kathedraal kent een lange geschiedenis met vele verhalen. Als er echter één verhaal het vermelden waard is, is dat wel dat van de moord op Thomas Becket in 1170. Becket werd door de koning aangesteld als aartsbisschop in de hoop de Kerk meer onder controle te krijgen. Becket richtte zich evenwel naar de paus i.p.v. naar de koning, waardoor het koninklijke plan tot mislukken gedoemd was. Het verhaal gaat dat de koning vervolgens gefrustreerd uitriep: ‘wie verlost mij van deze bemoeizieke priester?’ De rest laat zich raden.

Kort na zijn dood (Becket werd vermoord in de kathedraal) vonden er enkele wonderen plaats. Welke wordt niet verteld, maar deze wonderen werden wel toegeschreven aan Thomas Becket. Hij werd daarom heilig verklaard in 1173. De kathedraal werd daarmee een bedevaartsoord. Wonderlijk hoe het kan verkeren :).

Er komen nog steeds veel pelgrims uit de hele wereld naar deze heilige plek. Zo’n bezoekje is dan ook absoluut de moeite waard. De kathedraal is met het voortschrijden der jaren verschillende keren zwaar beschadigd geraakt, maar nadien telkens weer met aandacht in ere hersteld. Wel kent het gebouw daarom diverse bouwstijlen. Wat bijzonder is zijn de Middeleeuwse muurschilderingen die nog in de kerk te vinden zijn en de prachtige glas-in-lood ramen, waarvan sommige ook nog uit de Middeleeuwen dateren. Er is echt heel veel te zien en te bewonderen in deze kathedraal.

‘The Canterbury Tales’ is een verzameling verhalen van een groep pelgrims die besluiten van Londen naar Canterbury te reizen om het graf van Thomas Becket te bezoeken. De bedevaarders ontmoeten elkaar in een herberg in Southwark. Om de tijd te doden en ‘ter lering ende vermaak’ besluiten ze ieder vier verhalen te vertellen. Twee op de heenreis en twee op de terugreis. De beste verhalenverteller zal dan door de anderen getrakteerd worden op de gratis avondmaal. De herbergier, die met het voorstel gekomen was, zal aan het eind van de trip de winnaar bekend maken. Het gezelschap is zeer gevarieerd en bestaat uit mensen uit alle lagen van de bevolking. Zo zijn er een ridder, een priores, een zeeman, een molenaar en een vrouw uit Bath. Deze verscheidenheid komt ook tot uiting in hun verhalen.

In een fantastisch museum midden in Canterbury leren we alles over het verhaal van de ridder, waarin twee ridders verliefd zijn op dezelfde vrouw met alle ellende van dien. Of over het verhaal van de molenaar, waarin hij vertelt over een oneerlijke klerk die iets probeert met de vrouw van de timmerman. En wat te denken van het verhaal over een zoektocht naar datgene wat een vrouw het meest begeert? Ik weet niet meer wiens verhaal dat was, maar intrigerend is het wel. Zo lopen we langzaam door de oude kerk, terwijl we luisteren naar vijf verschillende verhalen en ondertussen genieten van kunstig gemaakte voorstellingen die aan onze ogen voorbij trekken. Lichteffecten en onverwachte wendingen worden niet geschuwd. Al met al een belevenis om te onthouden.

Zeshonderd jaar na dato zijn ‘The Tales’ nog steeds populair. Chaucer’s kracht was dat hij zijn verhalen in het engels schreef en niet in het latijn of frans wat toen gebruikelijk was. Hiermee was zijn werk toegankelijk voor alle lagen van de bevolking. Helaas verloopt de tocht voor de verhalenvertellers toch niet helemaal zoals gepland. Aan het einde hebben niet alle bedevaarders hun verhalen verteld, waardoor de herbergier ook geen winnaar kan kiezen. Wat nog erger is……..de hele groep is niet eens in Canterbury geweest! Waarom niet? Om de eenvoudige reden dat Geoffrey Chaucer al overleed voordat zijn verhalenbundel af was.