Bath, mooi gelegen aan de rivier Avon (hetgeen grappig genoeg ook ‘rivier’ betekent), is na Londen de drukst bezochten toeristenplaats in Engeland. De naam Bath zegt veel over de stad: naar Bath komen en kwamen de mensen om te baden.

Volgens een legende ontdekte de Keltische koningszoon Bladud het helende water. Omdat hij aan lepra leed was hij verbannen. Zijn eveneens zieke varkens hadden in het moerasland de warme bronnen gevonden. Het bleek dat de dieren op wonderbaarlijke wijze genazen nadat ze met het water in aanraking waren gekomen. Uiteraard werd de bron hier vereerd als een heilige plaats.

Later namen de Romeinen het gebruik over en noemde deze heilige plek naar de Keltische godin Sulis, de godin van de genezende bronwateren. Sulis werd beschouwd als het inheemse equivalent van de Romeinse godin Minerva. Anders dan bij ‘gewone’ Romeinse baden, die door de plaatselijke bevolking werden bezocht voor de dagelijkse hygiëne, kwam men van heinde en verre naar de bronnen van Sulis Minerva voor genezing van allerlei kwalen en voor verlichting van andere ‘kwaden’.

Onder Christelijke invloed werden er tal van gebouwen rondom de bron gebouwd. De zo ontstane stad werd langzaam maar zeker uitgebreid in de vorm van een natuurlijk lijkend amfitheater. Het geheel, omgeven door heuvels, bestond uit veel gebouwen opgetrokken uit een wittige lokale steensoort, de zogeheten ‘Bath stone’. Tegenwoordig is de stad uitgegroeid tot een beroemd kuuroord. Beroemd om haar 2000 jaar oude Romeinse baden en de Gregoriaanse stadsarchitectuur, die Bath al in de 18e eeuw tot een stijlvolle bronbadplaats voor de ‘happy few’ maakte.

Sinds 1987 staat Bath op de Werelderfgoedlijst! In 2009 werd er rekening mee gehouden dat de erfgoed status zou worden ingetrokken vanwege een enorm woningbouwproject, maar de commissie besloot, in al haar wijsheid, om de status toch te handhaven. De Romeinse baden zijn door de eeuwen heen altijd in gebruik gebleven en herbouwd. Toen het Christendom aan invloed won werd de heilige tempel van Sulis Minerva neergehaald. Brokstukken hiervan zijn hergebruikt voor de bouw van de abdij van St. Peter, het nieuwe religieuze centrum wat ook nu nog fier naast het oude badcomplex staat. Op een gegeven moment werd Bath een bisschopsstad, waarmee de verantwoordelijkheid van de baden onder de bisschop viel. De eerste bisschop gaf het grote bad bij de abdij onmiddellijk een nieuwe naam: ‘King’s Bath’, naar Koning Hendrik I.

Kort na 1500 kreeg Bath te maken met een economische depressie, waardoor het stadsbestuur zich meer en meer ging richten op de exploitatie van de bronbaden die ondertussen in het bezit waren gekomen van het stadsbestuur. Er werden nieuwe baden -en alles wat daarbij hoort – gebouwd voor de rijke clientèle, waaronder het ‘Queen’s Bath’ speciaal voor de vrouwen. In 1574 kwam Koningin Elizabeth op bezoek, waarna Bath overstroomd werd door plezierbaders. Bath werd ‘the place to be’ voor de aristocratie!
Vandaag de dag wordt er niet meer gebaad in de Romeinse gebouwen. In de stad bevindt zich (natuurlijk) wel een moderne variant van de oude baden.

In 1661kwam men voor het eerst op het idee om het mineraal houdende bronwater te promoten als heilzaam drinkwater. De eerste pomp werd geïnstalleerd bij het ‘King’s Bath’. Dit bleek een schot in de roos. Nog geen 50 jaar later was het drinken van bronwater een belangrijker reden om naar Bath te reizen dan het baden zelf. De eerste ‘Pump Room’ verscheen in 1706. We besluiten deze ‘Pump Room’ wat nader te bekijken door er te gaan lunchen. Een mooie plek om even uit te rusten en alle opgedane indrukken te verwerken. Vanuit de stijlvolle all met kroonluchters hebben we uitzicht op de stomende thermen, genieten we van een heerlijke lunch en een verrukkelijke afternoon tea, terwijl er een live orkestje zachtjes op de achtergrond speelt. Met recht een luxe ambiance!
Mocht je te weinig tijd  hebben om aan tafel willen lunchen of mocht de wachttijd te lang voor je zijn, dan kan je aan de speciale bar een glas bronwater laten tappen. Terwijl je dan geniet van het uitzicht heb je toch de gelegenheid om te overpeinzen hoezeer de wereld veranderd is sinds de Romeinse tijd. 😔