Het museum Siam is een relatief nieuw museum wat zich vooral richt op de herkomst van de Thai, de geschiedenis van Thailand en haar bewoners en de Thaise identiteit. Wat maakt de Thai Thai? Er wordt gebruik gemaakt van zeven karakters die op een interactieve wijze de verhalen vertellen. Wel typisch oosters, want de humor is vaak niet met de onze te vergelijken :).

Hoe lang het museum reeds bestaat kan ik niet precies vinden, maar klaarblijkelijk is het al toe aan een grondige renovatie, want, zoals op zoveel plekken in Bangkok, is het ook hier een bouwput met grote stellages, afgeschermde delen en het nodige bijbehorende lawaai. Desondanks is het een statig gebouw (uit 1922 en voorheen gebruikt als huisvesting van het Thaise handelsministerie) in neo klassieke stijl met een prachtige entree en een fantastisch trappenhuis vol met rode plastic figuurtjes in kikkerachtige houdingen; ‘the frogman’ is het symbool van dit museum. De kikker is een oud heilig symbool voor water (regen) en vruchtbaarheid wat gebruikt wordt (of werd?) door heel zuid oost Azië.
Binnen word ik met alle egards ontvangen. Ik krijg bijna geen kans om even om me heen te kijken en de prachtige trap met oude kolommen compleet met krullen en oude tegeltjes te bewonderen. ‘Sawadee ka (goedendag), daar is de kassa, kapun ka (dank u wel)!’ Volgens mijn boekje is de entree maar liefst 300 bath voor de farang, maar óf de prijs is verlaagd, óf ze zien me al aan voor bejaard, want ik mag door voor maar 200 bath (5 €). Ouderdom heeft zo z’n voordelen, zullen we maar zeggen……

De eerste zaal laat een virtuele wereld zien met een enorme diversiteit aan indrukken. Zowel het verleden als het heden worden aangestipt en alles loopt door elkaar. Gelukkig is het geheel voorzien van een engelse ondertiteling anders was je helemaal de draad kwijt geraakt. Nog daas van het ‘Thaise geweld’ word je vervolgens naar een kamer geleid waar je alle typisch Thaise kenmerken bij elkaar ziet staan. Wat voor ons de tulp, de klomp en de molens zijn, zijn het hier het Thaise boksen, de eetstalletjes, de tuktuk en de drijvende markten. Een duidelijke herkenning! Dan de trap op naar boven, waar je door een aantal verschillende zalen met een grote verscheidenheid aan onderwerpen loopt. Het begint bij het begin met het ‘gouden land’ oftewel Suvarnabhumi, waaraan het huidige internationale vliegveld haar naam heeft ontleend. Rijk aan mineralen en delfstoffen werd hier bij toeval ontdekt dat je door het mengen van malachiet (de groene steen) en houtskool in een oven koper kon maken. Vandaar natuurlijk het gouden land! Koper bleek te zacht en daarmee ongeschikt voor het maken van gereedschappen en oorlogstuig. Gelukkig stond de ontwikkeling niet stil en bleek de combinatie koper en tin juist een hard metaal te geven wat, gegoten in mallen, prima pijlpunten opleverde. Het bijbehorende filmpje laat alles heel aanschouwelijk zien. Zelfs tot en met de inslag van een bliksemflits (vanwege de hoogte van de berg en het vasthouden van metaal) compleet met de bijbehorende kop met uitstaand haar :-D.

Uiteraard is er veel aandacht voor de diverse oorlogen, de val van Ayutthaya en het feit dat Thailand nooit een kolonie is geweest.
Vanuit de geschiedenis komen we aan in het heden en de invloed van vooral het westen op de ontwikkeling van het land. Architectuur, kunst en de cultuur van alledag baseren zich meer en meer op de westerse wereld.

Het hoogtepunt (volgens de folder van het museum) is wel het gezellige café uit de jaren zestig. In dit ‘Bangkok Café’, compleet met jukebox, art deco behang en jaren 60 muziek, kun je daadwerkelijk even zitten. Gezellig op plastic bankjes aan tafeltjes waarop een plastic bordje met nasi goreng, een gebakken ei en worstjes zijn vastgeplakt. Zelfs de extra grote coca cola ontbreekt niet in het plaatje. Het geheel zou in Amerika niet hebben misstaan. Helaas is dit niet uitgebreid met een koffie service. Het is slechts bedoeld als tijdsbeeld en om een leuke achtergrond te vormen voor de vele foto-lustigen. Misschien toch een gemiste kans?

De rondgang eindigt in een smalle zaal vol met armen waaraan kleine TV monitoren hangen. Op het moment dat ik er doorheen loop zijn ze niet aan, maar ik kan me voorstellen dat elke monitor wat anders zal laten zien. Deze zaal staat symbolisch voor de toekomst. Thailand wordt nu, vandaag de dag, beïnvloed door de wereld en alleen de huidige generatie zal meemaken en ervaren wat dit gaat inhouden voor de toekomst en het behoud van eigen identiteit.