SNAKE FARM

Op de lijst van meest gevaarlijke dieren in Thailand staat de slang op de tweede plaats, net achter de ‘box jelly fish’, een onschuldig lijkende kwal die enorm giftig is en daardoor, indien onbehandeld, dodelijk kan zijn (zelfs voor de mens). Hoewel je deze kwal voornamelijk in het zuiden van Thailand kunt aantreffen, is de kans dat je hem daadwerkelijk tegenkomt eigenlijk maar heel klein. Hoe anders is dat voor de slang!

_DSF0691.JPG

In Thailand schijnen zo’n 200 verschillende soorten slangen voor te komen, waarvan er 60 giftig zijn en misschien een twintigtal dodelijk, al verschillen deze cijfers naar gelang wiens web-site je raadpleegt. Hoe dan ook is het oppassen geblazen. Omdat het volgens de sites ‘ontzettend lastig is om de giftige van de niet giftige slangen te onderscheiden, kun je ze maar het beste allemaal uit de weg gaan.’ Een raadzaam advies ;).

IMG_0936.jpg

De ‘king cobra’ wordt gezien als de ‘koning onder de slangen in Thailand, want zijn gif kan zelfs een olifant neerhalen’. Omdat de cobra’s overal in Thailand voorkomen, vooral in hoge grassen en in donkere holletjes, is de kans op een ‘ontmoeting’ met deze overbekende slang in dit land meer dan gemiddeld aanwezig. Even een paar (wikipedia)weetjes: Een cobra is niet één bepaalde slang of zelfs niet een groep slangen, want er bestaan een heleboel slangen die met ‘cobra’ worden aangeduid. Het woord cobra stamt uit het Spaans of Italiaans en is een verkorte vorm voor ‘cobra capello’, wat ongeveer ‘slang met hoed’ betekent, verwijzend naar de karakteristieke uitzetbare halsribben achter de kop. De gemiddelde lengte van een volwassen cobra is anderhalf tot twee meter, maar de koningscobra is veel groter en kan met gemak 4 meter lang worden, waarmee hij de langste gifslang ter wereld is. Het schijnt dat de langste, tot nu toe gevonden, koningscobra zelfs een lengte van ruim 5.5 meter had.

Veel mensen hebben een haat-liefde verhouding met cobra’s. Wist je dat het Suvarnabuhmi vliegveld oorspronkelijk ‘Nong Ngoo Hao’ (broeder cobra) zou heten? Dit werd veranderd, omdat het vernoemen van een vliegveld naar een slang ongeluk zou brengen en mogelijk ook omdat de naam (te) moeilijk zou zijn voor buitenlanders om uit te spreken. Alsof de huidige naam eenvoudig is.  

Waarom intrigeert de cobra? De cobra speelt een belangrijke rol in de symboliek van het hindoeisme, de cobra is erg populair bij slangenbezweerders en sommige mensen houden een cobra onder hun huis om muizen en ratten te bestrijden. Dat is nog eens een geavanceerde muizenval! In Noord Thailand is er zelfs eens een experiment gedaan waar zo’n vijftig slangen werden losgelaten in de rijstvelden, waarop  de oogst van het volgende jaar veertig procent hoger was. Natuurlijk werd er in dit geval, in plaats van cobra’s, een niet giftige variant gebruikt. Het voorbeeld laat echter wel zien dat slangen absoluut nuttige beesten kunnen zijn.

IMG_0919 2

Dit is ook de filosofie van de ‘Snake Farm’ in Bangkok. Indien je meer wil weten  over de slang in het algemeen en de gifslang in het bijzonder, is het ‘Queen Saovabha Memorial Institute’  waar de ‘snake farm’ een onderdeel van is, ‘the place to be’. In het researchcentrum en buiten in de tuin vind je verblijven van pythons, cobra’s en adders in alle kleuren en maten. Hier wordt niet alleen onderzoek gedaan naar gifslangen, de slangen worden hier ook ‘gemolken’ om antiserums te ontwikkelen. Slangenbeten zijn n.l. bijna een beroepsziekte in Thailand (en andere landen) voor vooral rijstboeren, plantage werkers, herders, jagers, vissers en zelfs slangenbezweerders. Het blijven tenslotte wilde dieren. Toeristen daarentegen worden maar weinig gebeten. In het donker op een slang trappen komt nog het meest voor, evenals het oppikken van een stapel bladeren waarin een slang verstopt zit. Zeg nou zelf, als toerist heb je wel wat beters te doen, toch?

_DSF0677.JPG

Volgens ‘onbevestigde cijfers’ worden er in Thailand jaarlijks 6-8 duizend slangenbeten gemeld, waarvan er tussen de 20 en 80 dodelijk zijn. Het belang van goed werkende en alom beschikbare antigiffen is daarom zeer belangrijk. het aantal doden ten gevolge van een slangenbeet lijkt veel, maar de kans op een verkeersongeluk is hier zeker 100 tot 200 maal groter. Alles is relatief.

_DSF0672.JPG

Elke middag om half 3 (in het weekend om 11 uur) wordt er, in  deze twee na oudste ‘slangenboerderij’ ter wereld (opgericht in 1923), een ‘slangenshow’ gegeven. De toeschouwers mogen plaats nemen in een klein auditorium de buitenlucht, terwijl diverse medewerkers verschillende slangen aan het publiek demonstreren. Een goed engels sprekende arts, verbonden aan het rode kruis ziekenhuis, vertelt over de leefomgeving, de gewoontes en de giftigheid van de betreffende slang.

IMG_0927.jpg

Zo zien we een mooie zwart geel gestreepte en erg giftige mangrove-slang, de giftige groene boomslang, een regenboogslang, wiens huid van kleur veranderd in de zon en natuurlijk is er de cobra. Als de koningscobra wordt geshowd, buigt het publiek als één man naar voren.

IMG_0939.jpg

Voor zover de fotocamera’s en telefoons nog niet in gebruik waren, zijn ze nu zeker ingesteld op de zwaaiende koppen  vlak voor ons. In al hun wijsheid hebben de ‘handlers’ n.l. twee cobra’s voor het publiek naar buiten gebracht. Ik hoop dat ze vanochtend ‘gemolken’ zijn, want ze zien er behoorlijk imposant uit en kunnen ze niet behoorlijk ver spugen? De dokter speelt hier humoristisch (haha) op in door te vertellen dat elk nadeel zo z’n voordeel heeft, want waar anders is het tegengif het beste binnen handbereik? Verdere waarschuwingen zijn niet nodig, de begeleiders schijnen goed te weten wat ze doen en houden hun slangen nauwlettend en stoïcijns in de gaten.

IMG_0940.jpg

Als klapstuk wordt tenslotte de albino boa constrictor naar buiten gedragen onder het grapje dat ‘hij niet hongerig is omdat hij gisteren nog een kind heeft gegeten……’ Wie durft?  5555 (= lol, de 5 klinkt als ‘ha’ in het thai).

 

VIENTIANE

Ooit was Vientiane, samen met Saigon en Phnom Penh, één van de belangrijkste steden van Frans-Indochina. Tegenwoordig is het één van de rustigste (hoofd)steden in zuid-oost Azië. Hier vind je noch de krioelende mensenmassa, al dan niet voorzien van de onmisbare brommer, noch de bezienswaardigheden en de activiteiten die wij gewend zijn. Althans als we de boekjes mogen geloven. ‘Vientiane delivers a relaxing riverside break where one of the best things you can do is grab a drink and enjoy the sun’s spectacular show as it sets over the Mekong. Despite being the largest city in Laos and the hub of commerce and administration, Vientiane is still refreshingly laid back.’         We gaan het zien!

_DSF3398.JPG

De officiële leus voor het toerisme is ‘simply beautiful’, wat voor Vientiane van toepassing moet zijn op de oude tempels en de gastronomie oftewel de fijne kookkunst. Met de franse invloed lijkt ons dat in elk geval alvast een inkoppertje :).

Riepko.Krijthe1-14.jpg

Grappig genoeg stamt de geschiedenis en de culturele identiteit van Laos uit de koninkrijk van Lan Xang Hom Khao, wat vrij vertaald zoveel betekent als ‘koninkrijk van een miljoen olifanten onder de witte parasol’. Kijk, zo worden sprookjes geschreven! Dit koninkrijk was gedurende vier eeuwen één van de grootste koninkrijken in de regio. Daarna werd het land, na een periode van interne onlusten en conflicten, in drieën gesplitst: Luang Prabang, Vientiane en Champasak. In 1893 werd het weer verenigd onder Franse heerschappij en werd Vientiane opnieuw de hoofdstad (was eerder verplaatst naar Luang Prabang). De koningen bleven echter in Luang Prabang, ook na de onafhankelijkheid in 1953. Een lange burgeroorlog resulteerde tenslotte in de vorming van een communistische staat in 1975; de Lao Peoples Democratic Republic. Ergens lees ik dat het acroniem PDR eigenlijk ‘please slow down’ betekent. Misschien dat beginletters van de Lao vertaling hiervan PDR vormen, anders is dit grapje voor ons beslist te hoog gegrepen (haha).

Riepko.Krijthe1-17

Na slechts een klein uurtje vliegen landen we op het bescheiden vliegveld van Vientiane. In recordtempo hebben we een visum geregeld en zitten we in de taxi richting ons hotel. De wereld om ons heen is inderdaad een wereld van verschil vergeleken met Bangkok. Vientiane ligt in een bocht van de Mekong en we hopen ook hier een tochtje over de rivier te maken tijdens de zonsondergang. Helaas zal dit niet lukken. Het meisje achter de receptie van ons hotel kijkt ons ontzet aan. Is dit een heel nieuw gegeven? De plaatselijke toeristenindustrie heeft deze activiteit kennelijk nog niet in haar pakket opgenomen. Volgens haar zijn de belangrijkste bezienswaardigheden Pha That Luang, Wat Si Saket en Patuxai, de lokale Arc de Triomphe. Wij voegen daar nog het Boeddha Park en de Wat Si Muang aan toe inclusief een aantal ‘must visit’ restaurantjes en ons programma voor het weekend ligt vast. Gevuld, maar niet te vol, zodat we inderdaad het voorbeeld kunnen volgen van de Laotianen :).

_DSF3401.JPG

We beginnen met de Wat Si Muang, gewoon omdat deze tempel op loopafstand van ons Green Park Hotel ligt. Deze tempel wordt gezien als één van de meest populaire lokale plaatsen van verering en staat vooral bekend als brenger van geluk en voorspoed. Hier woont dan ook de beschermgeest van Vientiane. Volgens de legende werd de tempel gebouwd in 1563. Om de boze geesten tijdens de bouw gunstig te stemmen bood de jonge, zwangere Si Muang aan om in het gat te springen, waar de centrale paal voor het gebouw zou komen. De massieve paal werd vervolgens langzaam op de juiste plaats gebracht waardoor Si Muang werd verpletterd. Het lijkt natuurlijk waarschijnlijker dat Si Muang, als aangewezen vrijwilligster, weinig keus had in deze. Het resultaat is echter wel dat er nog dagelijks veel mensen naar de tempel komen, want er wordt heilig geloofd dat wanneer je hier bidt voor iets en tegelijkertijd een belofte doet, de wens uitkomt….. tenminste als je terugkomt om je belofte te vervullen. In de praktijk betekent dat meestal een offer van bananen, kokosnoten, bloemen, wierook en kaarsen (twee van elk). De pilaar bestaat nog steeds, al is hij tegenwoordig gewikkeld in een ‘heilige doek’.

Riepko.Krijthe1-19.jpg

De stad kent brede boulevards die doen denken aan de Champs Elysee in Parijs (minus de luxueuze winkels ;)) en het verbaast ons dan ook eigenlijk niet eens om in de verte de lokale Arc de Triomphe te ontdekken. Deze Patuxai (patu betekent boog en xai staat voor triomf) is niets meer of minder dan een geïnspireerde replica gebouwd met cement uit de Verenigde Staten dat eigenlijk bedoeld was om een nieuw vliegveld aan te leggen. Gekscherend wordt de boog dan ook wel de ‘verticale startbaan’ genoemd.

_DSF3436.JPG

Aangelegd met het zicht op het presidentieel paleis in de verte ligt het mooi in een groen park met fonteinen. Helaas, zoals met zoveel bezienswaardigheden hier, is het geheel erg slecht onderhouden. Het betonrot is overal duidelijk zichtbaar en hoewel er een trap naar boven leidt, zijn wij benieuwd hoelang die nog toegankelijk zal zijn. Het uitzicht van boven is (uiteraard) de moeite waard, maar wij blijven wijselijk een eindje van de kantelen vandaan. De weg naar beneden is ons te lang!

Riepko.Krijthe1-13.jpg

Wij vervolgen onze weg naar een belangrijk nationaal monument, symbolisch zowel voor het Boeddhisme als de soevereiniteit van Laos. De Pha That Luang (boeddhistische stoepa uit de 16e eeuw) is daarom verwerkt in het wapen van Laos en staat eveneens afgebeeld op de bankbiljetten van de nationale munteenheid, de ‘kip’. Volgens overlevering wordt er op deze plaats een haar van Gautama Boeddha bewaard, al beweren andere bronnen dat het gaat om een stukje borstbeen. Het lijkt me een gemakkelijk te verifiëren onderscheid? De tempel ondergaat een uitgebreide renovatie en is maar zeer beperkt toegankelijk. Zo krijgen we wel een indruk, maar missen we de details en de grandeur in de tempel zelf. Misschien een parodie op het leven hier in Laos?

_DSF3446.JPG

Het lijkt allemaal gemoedelijk en ‘laid back’, maar het schijnt dat het onder de opervlakte broeit. Het internet laat ons weten dat Laos nog steeds één van de meest corrupte landen ter wereld blijft wat buitenlandse investeringen tegenhoudt. Een derde van de bevolking verdient, mede als gevolg hiervan, minder dan 1.25 dollar per dag en moet rondkomen van een bedrag onder de internationale ‘armoede grens’. Daarnaast liggen er tot op de dag van vandaag nog steeds heel veel (miljoenen?) onontplofte bommen, mijnen en handgranaten verspreid door Laos. Een nalatenschap uit de bombardementen tijdens de Vietnamoorlog. Onwetendheid over deze bommen en hun locaties zorgt voor dagelijkse verminkingen, waarbij sommigen van hen het niet overleven.Het is haast onvoorstelbaar te lezen dat er tijdens de Vietnamoorlog meer dan 270 miljoen bommen zijn gedropt boven Laos, meer dan in ieder ander land in de geschiedenis. Daarvan is dus een groot gedeelte nooit geëxplodeerd en langzaam maar zeker één geworden met het land. Het moet verschrikkelijk zijn dat je altijd op je hoede moet zijn waar je loopt, werkt of waar je kinderen spelen. In het COPE museum worden de verhalen gedocumenteerd en maken ze protheses van ontplofte bomschalen om de slachtoffers te helpen. Bijzonder.

_DSF3404.JPG

Onze laatste ‘must see’ ligt 25 km ten zuiden van Vientiane. Wat Xieng Khuan (‘spirit city’) aka Buddha Park is in 1958 opgericht door de ‘eerbiedwaardige grootvader’ Bunleua Sulilat. Hij integreerde Boeddhistische met Hindoeïstische elementen, hetgeen resulteerde in een ‘mysterieus en onverklaarbaar geheel’ van meer dan 200 religieuze beelden gemaakt van gewapend beton. In het begin van het park staat een reusachtige pompoen met als ingang de opengesperde mond van een demon. Deze pompoen heeft drie verdiepingen die (hoe kan het ook anders) de hel, de aarde en de hemel voorstellen. Vanuit de hemel kun je het park overzien en genieten van het moois, want wat mooi is, kost immers moeite (Erasmus).

_DSF3416.JPG

We kijken terug op een warm, rustig, gemoedelijk en soms onverwachts verrassend weekend. We zijn een ervaring rijker!