Mijn enige ervaring met een ‘Personal Project’ (PP) is Wout’s djembé project in Ghana. Net aangekomen in Accra moest hij onmiddellijk starten met een PP. Terwijl zijn mede klasgenoten al een half jaar aan projectvoorbereiding achter de rug hadden, werd hij (werden wij :)) meteen in het diepe gegooid. Zelfs voor zijn begeleider bleek het PP een nieuw fenomeen, dus waar te beginnen? Een verstandige vraag is hier de helft van wijsheid (Francis Bacon), vandaar: wat houdt een Personal Project eigenlijk precies in? Heel veel, zal ik alvast verklappen. 🙂 Om een paar uitgangspunten te noemen: je moet een duidelijk, haalbaar en een voor jou relevant doel hebben, het doel moet een uitdaging zijn m.b.t. kennis, kunnen en werkwijze en bovenal moet het een persoonlijke boodschap reflecteren. Het kan dus gebaseerd zijn op een specifieke interesse, een hobby, een eigen vaardigheid of zelfs op een probleem waar je erg in geïnteresseerd bent.
Nu schijnt het PP ook een hele krachtige manier te zijn om je vaardigheden als fotograaf te verbeteren. Ons fotografen duo Dennie en DK hebben daarom bedacht om een speciale workshop voor de liefhebbers te organiseren, waarin het focussen, het ontwikkelen van je eigen stijl en de uitdaging centraal staan. Oorspronkelijk zouden Riepko en ik hier samen aan deelnemen, maar het lot besliste anders (alhoewel….. wij hadden zelf wel degelijk een hand in deze beslissing) en zijn we gescheiden bezig met deze opdracht. Riepko met de leermeesters en een expert ter begeleiding en ik op eigen houtje. Onnodig om te zeggen dat Riepko veel gestructureerder bezig is?
Het moeilijkste deel is, in ieder geval voor mij, het bedenken van een onderwerp. Ondanks dat het eigenlijk niet uitmaakt welk het onderwerp je kiest, het moet wel ‘compact’ en eigen zijn, terwijl het tegelijkertijd een samenhangend verhaal moet opleveren. Als voorbeelden worden onderwerpen gegeven als ‘hoe alleenstaande ouderen zich staande houden in de maatschappij’, het volgen van de groei en bloei van een vlinderstruik in je tuin’, ‘de vordering van een bouwproject’ of ‘het gebruik van je favoriete kleur in verschillende zaken’. Oei! Dit is beslist geen gemakkelijke opgave.
Schouders eronder, want, volgens Seneca, is het niet omdat de dingen moeilijk zijn dat wij niet durven. Het is juist omdat wij niet durven dat de dingen moeilijk zijn. Seneca behoort tot de prominente aanhangers van de Stoa, de school van de stoïcijnse filosofie. Voor deze filosofen is ‘leven naar de natuur’ het principiële uitgangspunt, waarbij ‘natuur’ moet worden opgevat als een ideale orde (kosmos), die wordt bestierd door de rede (logos). Met mijn ‘logos’ moet ik dus een eigen manier van werken ontwikkelen om een stukje ‘kosmos’ vast te leggen. ‘Capture the essence!’
Ondertussen heeft Riepko zijn eerste weekend sessie al achter de rug en is zijn onderwerp duidelijk. Hij gaat zich toeleggen op het maken van zgn. ‘environmental portraits’. Dit zijn portretten van mensen in hun omgeving, je kunt zien waarmee ze bezig zijn. Het mooist is natuurlijk wanneer er een interactie met deze mensen ontstaat en je daardoor, als fotograaf, deel uit gaat maken van de foto. De foto vertelt nu een verhaal. Zijn opdracht is duidelijk! Hij is al enthousiast in Chinatown aan het werk.
Voor mij ligt het wat minder eenvoudig. Waar ben ik eigenlijk in geïnteresseerd? Wat wil ik met mijn foto’s vertellen? Volgens Wout’s schoolproject zijn de beoordelingscriteria van een PP terug te voeren naar de volgende vier componenten: onderzoek, planning, actie ondernemen en reflectie. Zit Riepko dus al in fase drie, ik lijk fase één maar niet te kunnen verlaten. In eerste instantie trok mij ‘kunst op straat’ als onderwerp wel aan. Bij nader inzien voelt het echter veel te breed en is de kans op verzanden te nadrukkelijk aanwezig.
Wat dan? Iets typisch Nederlands? De Floriade of de Kaasmarkt in Alkmaar? Voor het eerste ben ik alweer te laat, voor het tweede moet ik naar Alkmaar en het liefst op meerdere vrijdagen, want de kaasmarkt wordt alleen op vrijdag gehouden. Niet ideaal. Deze overpeinzingen brengen me wel op de gedachte van een kleur als onderwerp. Geel heeft, als kleur, mijn persoonlijke voorkeur vanwege de associatie met vrolijkheid, vrijheid van handelen en gemotiveerd zijn, zoals dat beschreven staat onder de symboliek van kleuren. Een algemeen onderwerp, maar ook begrensd door het ene overkoepelende aspect. Het proberen waard!
Het doel is nu om een een aantal foto’s als eindwerk te presenteren die representatief zijn voor mijn onderwerp, ’geel’. De volgende stap is (veel) fotograferen, de foto’s bewerken en samenbrengen tot een verhaal. Het kiezen van de sterkste en meest betekenisvolle foto’s, om tot een goed eindresultaat te komen, wordt straks een leerproces op zich. De eerste stap is gezet. Er zullen nog vele moeten volgen 🙂
OP REIS 