Tag: Chao Phraya

ROCKET BOAT

Geplaatst in Azie, Bangkok, ThailandGetagd , , , Een reactie plaatsen

Een tochtje in een supersnel bootje door smalle kanalen met opstuivend water rondom is toch wel de ultieme manier om het ‘innerlijke kind’ en het ‘geheim agent gevoel’ in onszelf volop naar boven te halen. Volgens de verhalen spreekt in zo’n situatie geen enkele boot meer tot de verbeelding dan de ‘James Bond’ boot (ofwel de raketboot). Zo genoemd na zijn ‘optreden’ in de James Bond film ‘The man with the golden gun’ uit 1974, welke (gedeeltelijk?) werd gefilmd in Thailand.

Op papier lijkt het een geweldige tocht, want zeg nou zelf, wie wil zich nu niet even 007 wanen en de held van de dag zijn? Het enige wat ons een beetje doet huiveren is dat het een vijf uur durende tocht is, maar goed we zullen vast niet vijf uur op topsnelheid door de khlongs gaan jagen, toch?

_DSF0533

We verzamelen ons in een kantoortje aan de rand van Bangkok’s Chinatown. Met ons gaan nog acht anderen het avontuur aan. We krijgen een gids en een assistent mee op reis en klokslag één uur gaan we op stap.
Eerst een korte wandeling door de achteraf straatjes van Chinatown richting de Chao Phraya rivier. We lopen af en toe haast bij de mensen door hun achtertuinen, hun ‘terrasjes’. Onverstoorbaar gaat het leven door, wij worden compleet genegeerd. Dit gebeurt dus kennelijk veel vaker! Onze eerste stop is bij een Chinese tempel. Het Chinese Nieuwjaar is net geweest. Overal zie je nog restanten van de feestelijkheden en vele Chinezen zijn deze week vrij om het jaar van de aap goed te beginnen. Voor het begin van dit nieuwe jaar zijn alle huizen grondig schoongemaakt, is het afval verbrand en hebben de mensen zich goed voorbereid op een nieuwe start. We zien langs de oevers van de rivier een grote verbrandingsoven staan waarin (nep) geld, (nep) i-pads, (nep) i-phones en andere nep kostbaarheden worden verbrand. Alles om geluk en voorspoed af te dwingen!

IMG_1726

Terug naar onze toer. We gaan aan boord van een Chao Phraya River Express Boat (een hele mondvol) die ons kalmpjes naar Nonthaburi, zo’n 20 km ten noorden van Bangkok, vaart. Nonthaburi maakte vroeger deel uit van het koninkrijk Ayutthaya. In 1943 werd het ingedeeld bij Bangkok, maar drie jaar later werd het een zelfstandige provincie. Vanwege de vruchtbare grond is het een belangrijke leverancier van bloemen en planten. Daar zien wij allemaal niets van. Wij stappen bij aankomst onmiddellijk over op een ‘longtail boat’ om de khlongs en het leven in en om de kleine kanalen van nabij te ervaren. We zien enkele noodles verkopende roeibootjes, maar verder is het rustig op het water. De mensen die hier wonen zijn helemaal aangewezen op transport en vervoer over en op het water. Of zou er aan de andere kant van al die huisjes op palen nog een soort weggetje lopen? Hoe dan ook, elk huisje heeft wel een bootje in de buurt, dus ik denk toch dat het water de grootste verkeersader is hier. De website laat weten dat we ‘hier teruggeworpen worden in de tijd. Een tijd waarin het (plattelands) leven eenvoudiger was, een tijd waarin alles minder gejaagd was….’ Vele smalle riviertjes en kanaaltjes kronkelen door deze laag liggende provincie en grote delen van Nonthaburi werden dan ook verwoest tijdens de overstromingen van 2011. Tegenwoordig is het merendeel van de provincie deze ramp te boven gekomen, maar groene, slijmerige waterstrepen op de muren herinneren nog aan deze natuurramp. Onze gids vertelt dat Nonthaburi tegenwoordig juist erg in trek is bij de Thailanders uit Bangkok. Het is er rustig, stukken goedkoper dan Bangkok zelf en de rivierboten zorgen voor een makkelijke verbinding tussen beide plaatsen.

IMG_1697

Na ongeveer een uur stoppen we onverwachts bij een tempel. In de veronderstelling dat we die tempel gaan bekijken stappen we vlotjes (nou ja, redelijk vlot) van boord. Bijna meteen krijgen we elk een zakje korreltjes in de handen gedrukt. Niet als een snackje voor ons, maar als een lekkernij voor de vissen alhier. Op de rivier mag overal gevist worden, behalve rondom de tempelcomplexen. Het doden van dieren komt niet overeen met de leer van Boeddha. Hier zijn de vissen niet eens zo groot, dus dit lijkt me geen reguliere voederplaats. Later in de middag zal dit tafereeltje zich herhalen bij het bootstation van Nonthaburi aan de Chao Phraya, waar we de vissen mogen voeren met heuse kadetjes. Ze lusten er wel pap van en dat is te zien ook!

IMG_1641

Langzaam komen de raketbootjes aangevaren. Er is slechts plaats voor twee personen in een bootje. De bootjes zijn laag en ik bedenk me wat verontrust dat het wel weer een hele toer zal worden om eruit te ‘klimmen’, laat staan op een elegante manier. Als insiders tip krijg ik het advies om straks op te gaan staan als een koe…..over gracieus gesproken :).
Als we allemaal op onze lage bankjes zitten, stuiven we vooruit. Wat een ervaring en wat gaat het snel!! Om ons heen klinkt gejoel en gelach vanuit elke boot. Iedereen lijkt op en top te genieten van zijn/haar ‘James Bond ervaring’. Mensen langs de kant flitsen aan ons voorbij. Volgens Riepko lijken we zelfs een taxi op de oever in te halen. Ik kan me niet voorstellen dat onze race erg plezierig is voor de mensen die hier wonen. Het lawaai en het onstuimige water moeten toch voor overlast zorgen, zou je denken. Toch zien we slechts vrolijke mensen met grijzende gezichten en zwaaiende handen. De tijd vliegt voorbij. Uiteraard gaan we niet aldoor op volle kracht vooruit. De vele bochten, de enorme velden waterhyacinten en de enkele andere kanaalgebruiker zorgen ervoor dat we af en toe onze vaart moeten verminderen, om meteen daarna weer vol gas achter elkaar aan te jagen. Ons bootje is nummer vijf in de rij, dus het idee van achtervolgen zit er wel degelijk in al heb je soms ook het gevoel dat je in je eentje op het water zit.

_DSF0544.jpg

Onderweg nog een snelle stop bij een lokale ‘floating market’, waar ter plekke diverse snacks voor ons worden gefabriceerd. “Not spicy”, horen we van alle begeleiders, maar ‘mai phet’ voor de Thai is duidelijk wat anders dan voor ons :). Wel een erg leuke ervaring om op te gaan in en mee te doen aan het leven van alledag!

IMG_1739

Ons eindpunt van het snelle avontuur is een grote tempel met ook weer een liggende Boeddha. Achter de tempel bevinden zich vele terracotta beelden (monniken) met een bedelnap en een (echte) bril op hun neus. De bedoeling werd ons niet helemaal duidelijk, maar zou het misschien een ludieke inzamelactie voor brillen kunnen zijn?
Van hieruit varen we met een longtail boot terug naar het drukke bootstation van Nonthaburi alwaar we met de ‘gewone’ bootdienst terug varen naar Chinatown. Al met al een geweldige ervaring, waar we nog lang over kunnen en zullen napraten.

 

CHAO PHRAYA

Geplaatst in Azie, Bangkok, ThailandGetagd , , , , 3 reacties

De geschiedenis van deze ‘rivier der Koningen’, zoals de Chao Phraya rivier ook wel genoemd wordt, is onlosmakelijk verbonden met de geschiedenis van Bangkok zelf. Vroege kolonisten kozen deze plek al om zich te vestigen, vanwege de vruchtbare grond en de overvloedige aanwezigheid van vis. Een ideale combinatie. Veel later, na de val van Ayutthaya, vestigde de toenmalige koning zijn nieuwe hoofdstad aan de westelijke oevers van de rivier; het gebied wat tegenwoordig bekend staat als Thonburi. Weer later bedacht een volgende koning dat de oostelijke oevers eigenlijk veel beter geschikt waren voor een hoofdstad, waarop hij het hedendaagse moderne Bangkok een eerste gezicht gaf. Onder zijn heerschappij zijn op deze oever ook een aantal van de meest bekende tempels gebouwd (denk aan Wat Pho en het Grand Palace).

Op veel oude kaarten staat de rivier vaak aangegeven onder de naam Mae Nam. Deze naam is ontstaan in de tijd dat de VOC een handelspost in Bangkok had. Een gebruikelijk misverstand, want terwijl deze naam in het Thais letterlijk ‘moeder water’ betekent, dachten de Nederlanders dat het de naam van de rivier was. Hebben we niet een vergelijkbaar verhaal in Vietnam gehoord? 😏

12244248_10205754299400945_1854052687973211241_o

Volgens ons boekje ‘kronkelt de Mae Nam Chao Phraya als een slang door Bangkok en is het een ware levensader van de stad, waar dagelijks ruim 50.000 mensen gebruik van maken. Wij besluiten ons eens bij dit ‘leger’ aan te sluiten, zij het dan op een iets andere manier. De gewone waterbussen kennen we al, dus voor ons is de ‘long-tail boat’ aan de beurt. We wijken daarmee af van de gebaande ‘bootbanen’ en zoeken de khlongs, de smalle kanaaltjes ‘achter langs het leven’, op. Bangkok heeft dankzij de rivier en haar veel kleine kanalen ooit de bijnaam ‘Venetië van het oosten’ gekregen. Er moet dus genoeg te ontdekken zijn!

Uiteraard betalen we veel teveel voor onze anderhalf durende tocht, maar het is absoluut de moeite waard! Op de brede Chao Phraya zelf is het een drukte van belang, naast de ‘busboten’ en de ferries zien we kleine hotelbootjes en zelfs enorme volgeladen aken die langzaam voortgetrokken worden door krachtige trekbootjes. Aan de oevers zien we de gouden schitteringen van prachtige tempels, die omringd worden door torenhoge flatgebouwen en luxueuze hotels. Een enkel oud, haast Europees aandoend, gebouw vraagt om aandacht temidden van al dit moderne geweld. Op en rondom de pieren is het een drukte van belang, want, zoals bekend ;), het transport over het water is een belangrijk middel van vervoer.

Riepko.Krijthe2

Eenmaal van de hoofdweg af beland je in de khlongs. Smalle waterwegen omringd door weelderig groen met daartussen een variatie van houten huisjes. Onze ‘kapitein’ heeft de sokken er maar eens goed ingezet, dus we vliegen haast door de kanalen. Het lijkt wel een wedstrijd. Ondertussen heeft hij zijn complete aandacht gevestigd op Riepko (de man met het geld) en wordt Riepko regelmatig aangespoord om toch vooral foto’s te maken. Helaas zijn het meestal onderwerpen die hem zelf aanspreken en gunt hij ons niet zoveel tijd om te genieten van de tafereeltjes die ons meer aanspreken. Desondanks is het volop genieten. Opeens ben je in een heel andere wereld aangekomen. Hier geen luxe en hoogbouw. Hier vind je kindertjes die aan de rand van het grijze water spelen, veel (jonge) mannen die met een enkel visdraadje vanuit de hand een avondmaaltje proberen te vangen en onder de bruggen groepjes jongeren die elkaar daar ontmoeten. Uit de zon en vast ook uit het gezicht van vele nieuwsgierige ogen! Zelfs een enkele houten sampan, die snel even langszij komt varen om te proberen of ze wat toeristische rommel aan ons kan slijten. Zou ze veel verkopen?
De huisjes aan weerskanten zijn grotendeels van hout, veelal op palen en verkeren in diverse stadia van verval. Sommigen heel schilderachtig, maar vast geen onverdeeld genoegen om in te wonen.

12240969_10205754240599475_8431943814642464060_o

Terwijl onze gids regelmatig onze aandacht blijft vragen door bij elke gouden glinstering enthousiast ‘tempelllll’ te roepen, gooit het gas nog wat verder open. Het water spuit aan weerskanten langs de boot omhoog. Andere long-tail boten kijken verschrikt op als ze ons aan horen komen om ons vervolgens snel ruim baan te geven. We dansen nu werkelijk over de golven en telkens als we te wild neerklappen op het water, klinkt er een vreugdevol ‘hihoeiiiiiii’ van achteren. Bijzondere man (haha).

Als verste punt varen we langs het Royal Barges National Museum. Helaas gaan de rolluiken net naar beneden en kunnen we niet meer dan een glimp opvangen van deze prachtige koninklijke boten. Volop goud, prachtige ornamenten en vol religieuze symboliek. De grootste boot is meer dan 45 meter lang en er zijn maar liefst 50 roeiers, 7 parasol dragers, 2 roergangers, 2 navigators, 1 vlagdrager, 1 zanger en 1 persoon om het ritme aan te geven nodig om de boot in vol ornaat te laten varen! Het blijkt dat we de ‘cloth-giving ceremony’, waarbij deze koninklijke boten in al hun pracht op de Chao Phraya te bewonderen zijn, net gemist hebben. Dit feest heeft begin deze maand al plaatsgevonden. Zouden ze bij deze gelegenheid de zgn ‘koninklijke mijl’ (Grand Palace, Nationaal Museum, Wat Arun) varen? Volgend jaar (in de herkansing) weten we vast meer!

Al met al is het de combinatie van kalmte en chaos, modern en traditioneel, religieus en wereldlijk, lelijk en wonderbaarlijk, inheems en buitenlands wat de Chao Phraya haar allure verleend en waardoor mensen, door de eeuwen heen, steeds weer in de ban raken van deze machtige, prachtige rivier. Beslist voor herhaling vatbaar!