De Baai van Halong (Halong Bay) wordt beschreven als ‘een schitterend zeelandschap met steile karsttorens die tientallen meters boven het jadegroene water oprijzen. Een fascinerend wonder en daarmee een must see!’ Een ‘done deal’ lijkt me 🙂
Aan het ontstaan van deze baai is weer een mooi verhaal verbonden. De naam betekent letterlijk ‘where the dragon descends into the sea’ en volgens de legende werd de baai gecreëerd door een grote draak die vanuit de bergen naar zee vloog. Terwijl hij richting de kust vloog, zwiepte zijn staart op en neer waardoor deze valleien en kloven in het landschap kerfde. Toen de draak eindelijk in de zee plonsde, bracht dat zo’n grote golfreactie teweeg dat slechts de toppen in het nieuwe landschap zichtbaar bleven.
Sinds 1994 staat dit bijzondere landschap van kalkstenen eilandjes op de UNESCO Werelderfgoedlijst. Het wordt wel vergeleken met Krabi in Zuid Thailand of met Guilin in China, maar het is, volgens kenners, veel spectaculairder. Klinkt goed, toch?
Voordat wij echter zover zijn, voert onze reis ons eerst langs Tam Coc bij Ninh Binh. Deze regio wordt wel vergeleken met Halong Bay. In plaats van water worden de kalkstenen rotsen hier echter omringd door groene rijstvelden en woeste natuur. Je schijnt deze omgeving het best te kunnen appreciëren en verkennen door een boottocht langs de drie grotten (de letterlijke betekenis van Tam Coc) te maken over de rivier Ngo Dong. In lage sampans, veelal geroeid door vrouwen die zich hebben gespecialiseerd in het roeien op de traditionele manier, met hun voeten. Een hele kunst!
Grappig genoeg heeft elk bootje haar eigen parasol, maar die is gereserveerd voor de roei(st)er. De vakantiegangers moeten zich ingevet en gewapend met goedzittende hoofddeksels zelf maar zien te redden. De zon staat inmiddels hoog aan de hemel en de thermometer wijst ondertussen 36 graden in de schaduw aan. Hopelijk brengt een zuchtje wind wat verlichting op het water?
De tocht is echt prachtig. Ondanks dat we niet de enigen op het water zijn, krijg je zo wel een indruk van de enormiteit van wat de natuur te bieden heeft. Er schijnen hier zelfs zeldzame apen en vogels voor te komen. We zien ze niet, dat is kennelijk iets teveel gevraagd zo midden op de dag. Wat je (gelukkig) ook niet kunt zien vanaf de rivier, maar wat verder zeker opvalt, is dat de omgeving meer en meer ontsierd wordt door de vele cementfabrieken. Zonder rekening te houden met de directe (natuurlijke) omgeving worden er nietsontziend nieuwe fabrieken gebouwd. Jammer! Je kunt de ontwikkeling niet tegenhouden. Een leuk weetje is wel dat de dijk die Ninh Binh moet beschermen tegen overstromingen, is aangelegd met behulp van Nederlandse expertise.
Terug naar Halong Bay. Wij checken in op de Pelican cruise en varen onder het genot van een heerlijke lunch richting Bai Tu Long Bay, terwijl we om ons heen de enorme rotsformaties langs zien komen. Omdat de weersvoorspellingen verre van ideaal zijn, er is een tyfoon op komst, wordt ons programma van anderhalve dag ingekort tot een halve dag. Een teleurstelling, want nu wordt alles een beetje afgejakkerd en heb je niet de tijd om alles goed in je op te nemen. Aan de andere kant, een dag later en we waren helemaal niet gegaan……..dus ‘count your blessings’ 😀
Volgens onze handleiding zijn de ‘meer dan 2000 fantastische karstrotsen, begroeid met een korte, stoppelige vegetatie en gedurende miljoenen jaren uitgesleten in verschillende vormen als zwanen, ketels, padden, monsters, wierookbranders en nog veel meer, het hoogtepunt van de baai. Sommige van de indrukwekkendste rotsen zijn wel zes keer zo hoog als breed.’ Wij varen langs bekende en beroemde rotsen met prachtige namen als ‘Perfume Rock, ‘Fighting Cock’ en ‘Saddle Rock’, maar ik zie het er niet in ondanks een geweldige inspanning van mijn creatieve brein. Ik laat de namen dus maar voor wat ze zijn en installeer mij op het zonnedek met een goed boek en een kop koffie, terwijl het spektakel langs mij glijdt. Van een afstand zijn de rotsen vaak nog spectaculairder dan van dichtbij. Dit is genieten! Je moet je blik wel weten te richten, want ook hier zijn wij absoluut niet de enigen. Jaren geleden moet het beslist een extra speciale ervaring geweest zijn om hier praktisch alleen rond te varen! Het water wordt tegenwoordig haast te druk met deze cruise boten en ik houd mijn hart vast hoe het vanavond zal zijn. De overheid heeft nu in al haar wijsheid besloten dat alle boten die in de baai opereren wit geverfd moeten zijn en dat geeft toch een zekere rust en eenheid.
Terwijl de anderen op onderzoek uitgaan naar ‘Hang Sung Sot’ – Grot der Verrassingen – maak ik een extra tochtje met de kleine boot door de baai. Het leven op het water is niet makkelijk. Diverse verkopers proberen hun waren te slijten aan de vele toeristen. Op hun gemakje peddelen ze langs de vele grote boten onder het eentonig uitstoten van, voor ons, onbegrijpelijke klanken. Ze lijken niet veel te verkopen. Gelukkig zijn hun bootjes voorzien van een klein motortje, zodat ze ’s avonds vlot naar huis kunnen. Het peddelen is kennelijk alleen belangrijk om de sfeer en de betovering in stand te houden.
De grot blijkt een openbaring te zijn. Hij wordt niet voor niets gezien als één van de twee mooiste grotten van het gebied. Een 800 meter lang pad voert je door drie steeds groter wordende ruimtes, waarin veel te zien valt. Stalactieten en stalagmieten worden geraffineerd verlicht en laten verschillende bijzondere vormen zien. Al moet je hier ook weer goed je fantasie gebruiken en misschien een behoorlijk inzichtelijk vermogen hebben om de ‘gelukzalige boeddha’, de schildpad of een ‘speciaal deel’ van een draak te kunnen ontdekken. Dit doet echter niets af aan de verwondering en de magie.
Langzaam maar zeker wordt het donker. Even wordt mijn vrees bewaarheid en worden we omringd door luide disco dreunen. Een aankondiging voor happy hour, misschien? Even snel als het begon, is het lawaai echter ook weer verdwenen, waarop er een weldadige rust neerdaalt. Rondom ons doemt plotseling een wereld op van schaduwen en kleine lampjes, die de baai een haast sprookjesachtig effect geven. Een half uur later is het pikkedonker en wanen we ons alleen in onze eigen wereld. Al met al was het avontuur kort en krachtig en hoewel druk en chaotisch, we hadden het niet willen missen.