‘Amsterdam heeft het Vondelpark, New York heeft Central Park, Londen heeft Hyde Park en Bangkok heeft Lumpini Park….’ Een illuster rijtje! Na bijna twee maanden Thailand wordt het hoog tijd om dit nabij gelegen park zelf eens te bezoeken en te ervaren. Het ligt tenslotte maar op dikke tien minuten lopen van ons huis en het schijnt een oase van rust te zijn temidden van het chaotische verkeer en de hectiek van alledag.

De Thaise koning Vajiravudh (Rama VI) schonk zijn onderdanen dit stuk land (56 ha koninklijk terrein) in 1925, ter ere van de 15e verjaardag van zijn koningsschap, om er een openbaar park van te maken. Oorspronkelijk waren het slechts een paar rijstvelden aan de rand van de stad, maar door de jaren heen is het met recht een ‘groene long’ geworden in hartje centrum. De goedgevige koning wordt nog steeds geëerd met een enorm standbeeld voor de hoofdingang, je kunt het niet missen! Het park, genoemd naar de geboorteplaats van Boeddha (Lumbini in Nepal), is één van de weinige gebieden in Bangkok dat constant bewaakt wordt door politieagenten.
’s Avonds mag je het park niet in, ik geloof dat het om een uur of 10 uur gesloten wordt. Daklozen proberen vaak na sluitingstijd over het ongeveer twee meter hoge hek te klimmen (met scherpe punten bovenop) om in het park een (in elk geval droog) plekje te vinden voor de nacht. Verrassend genoeg raken slechts weinigen bekneld tijdens hun avonturen. Diegenen die wel vast komen te zitten (soms in gênante posities) moeten gered worden door de beveiliging van het park. Lachwekkend en triest tegelijk!

Wij komen het park binnen via een zij-ingang en vallen meteen in het sportieve gebeuren. Er wordt fanatiek gevolleybald. Tenminste dat lijkt zo….. Bij nader inzien gaat het hier om ‘sepak takro’. Takro of takraw is een spel met een van gespleten rotan gevlochten bal met vijfkantige gaten erin. Veel regels lijken er niet te zijn, behalve dat de onderarmen en handen niet gebruikt mogen worden. Het is absoluut een sport waar je lenig voor moet zijn. Volgens Riepko hebben we hier te maken met beginners. Hij heeft al veel mooiere wedstrijden gezien met technieken waarvan je onder de indruk raakt. Een beetje een macho sport?
Even verderop wordt gebasketbald en overal zien we joggers het park binnen stromen. Zo tegen het einde van de dag, wanneer de temperatuur wat af begint te nemen, is dit een ideale plek voor wat beweging. De temperatuur mag dan wat omlaag zijn gegaan, de thermometer geeft nog steeds 36 graden aan en volgens mijn weer app-je voelt dat als 45 C. Warm!

Midden in het park liggen twee kunstmatige meren. Hier kunnen prachtige zwaan waterfietsen gehuurd worden en zelfs kano’s voor de wat actievere water enthousiast. Met fonteinen en watermolentjes wordt het water in beweging gehouden en ik moet zeggen het ziet er redelijk helder uit. Op de vele bruggen staan vaak ouders met kinderen te kijken naar de grote vissen die, getraind als ze zijn, met open bekjes regelmatig even boven water komen in afwachting van. 🙂 Hierop wordt uiteraard handig ingespeeld door menig verkoper rondom de brug. Mocht je toch geen zakje brood of ander gekleurd voer voor de vissen willen kopen, wat denk je dan van een mat om even lekker in het gras uit te kunnen rusten? Of misschien een lekker koel flesje drinken? Of….. Zo’n tafereeltje is toch overal hetzelfde?

Vroeg in de ochtend beoefenen Thai-Chinezen hier Tai-Chi, later in de middag wordt er geaerobict en zijn er soms zelfs mensen aan het stijldansen. In de meer koelere maanden (november tot februari) schijnen er op zondag openlucht concerten te worden gegeven en verder kun je er picknicken, wandelen, luieren, tennissen, schaken, hardlopen, fietsen, gewichtheffen en ga zo maar door. Voor elk wat wils en helemaal gratis! Geen wonder dat het park zo populair is.

Wij lopen gestaag door. Voor Riepko is dit bekend terrein, hij loopt hier regelmatig een rondje (of twee) hard en herkent zelfs enkele medelopers. Voor mij is het geen gesneden koek, het pad lijkt zo eenvoudig, maar zonder richtingsgevoel of herkenning is het toch makkelijk verdwalen. Op één van mijn latere tochten hier raak ik inderdaad helemaal verdwaald en ga ik uiteindelijk maar met de taxi naar huis. Gelukkig zijn er op diverse plekken uitgangen. Ga dus nooit op pad zonder een cent op zak!!

Een markante bewoner van het park is de varaan (een grote hagedis!). Op zich zijn deze water varanen niet gevaarlijk voor mensen, ze gaan liever weg dan dat ze de confrontatie aangaan, maar het blijven ‘wilde’ dieren. In het park wemelt het van de varanen in allerlei soorten en maten. Ze hebben dan ook geen natuurlijke vijanden. Al wordt er wel eens gezegd dat ze vorig jaar gedurende de demonstraties bijna zijn uitgeroeid. Veel demonstranten verbleven toen in het park en er wordt gedacht dat menig varaan in die tijd op de barbecue is beland. Honger maakt rauwe bonen zoet. De varaan populatie heeft zich snel hersteld, zullen we maar zeggen 🙂 Als twee varanen elkaar bestoken kunnen ze zich akelig snel voortbewegen. In het nauw gebracht blazen ze zich vol met lucht, zwiepen ze wild met hun staart en kunnen ze, in uiterste nood, venijnig bijten. Zo’n beet schijnt niet zo gevaarlijk te zijn als die van de komodo varaan, maar toch! Bovendien zijn sommigen behoorlijk aan de maat, dus een beetje ontzag heb ik er toch wel voor! Al met al is dit een park waar je beslist vaker moet komen om het naar behoren te beleven. Ik kijk nu al uit naar het seizoen van de openlucht concerten!