Ondanks dat we al enorm veel bezienswaardigheden hebben ‘onderzocht’, zijn we nog niet toegekomen aan ‘die sentrum van Kaapstad’. De hoogste tijd om deze omissie te herstellen. We nemen daartoe de ‘hop on, hop off red line tour’ die ons o.a. naar Long Street, met de Company Gardens en Greenmarket, zal brengen, ons langs Bo-Kaap zal loodsen en ons zelfs een indruk zal geven van Camps Bay met haar prachtige strand en leuke restaurantjes. Natuurlijk kun je op vele andere punten op- of afstappen, maar je kunt nu eenmaal niet alles in één dag zien en het nog navertellen. 🙂 Let’s go!

We starten in het ons inmiddels welbekende Waterfront en horen onmiddellijk, via de onmisbare oortelefoontjes, verhalen in onze eigen taal. Zo wordt ons opgewekt verteld dat er in Kaapstad letterlijk en figuurlijk een andere wind waait. De zeewind uit het zuiden (soms zuidoostelijk dan weer zuidwestelijk) verjaagt zowel de smog als de ziektekiemen. De plaatselijke bewoners noemen de wind daarom de ‘Kaap-dokter’. Grappig! We horen ook dat een veelgebruikte bijnaam voor de stad zelf ‘Escape Town’ is, omdat het dagritme hier ‘gezapig en gemoedelijk’ is. Hier heeft men nog tijd voor een lunch van drie uur…… Tijd om eens te beoordelen of wij dat ook kunnen?

Wij verlaten onze dubbeldekker in Longstreet, een lange straat (vandaar de naam :)) met een aantal prachtige Victoriaanse panden. Het is de langste en bekendste (volgens sommigen de beruchtste) straat van Kaapstad. Overdag bruist het er van het leven en ’s avonds is het de uitgaansstraat van Kaapstad, waar je tot in de vroege uurtjes kunt feesten. De ideale plek voor onze test. Wij komen echter niet terecht in een gelegenheid aan Longstreet zelf, maar op het Greenmarket Square er net achter. Dit plein wordt gezien als één van de leukste pleinen van de stad en is tot nationaal monument verklaard. Het heeft al sinds de 18e eeuw een marktfunctie (in den beginne was het een platvorm voor de slavenhandel) en is daardoor de oudste openluchtmarkt van de stad. Later werd het een groenmarkt, waar boeren van buiten hun groenten en fruit konden verkopen (ook hier spreekt de naam boekdelen) en tegenwoordig is het een markt met vooral kleding, sieraden en lederwaren. Zoals wel wordt gezegd: Greenmarket vertegenwoordigd ‘the last little bit of Africa in an increasingly cosmopolitan centre.’ Omdat het plein omzoomd is met cafe’s en restaurantjes hebben wij hier volop keuze! Wij strijken neer bij het tegenwoordige Inn on the Square Hotel, waar eerder al eens is gelogeerd. ‘A trip down memory lane’. Net zoals het plein houdt ook dit hotel vast aan haar geschiedenis. Het is een replica van het Shell Mex House in Londen en is eveneens uitgeroepen tot nationaal erfgoed. Met een façade van meer dan een eeuw oud en een iconische klok (daterend uit 1891) die nog steeds de juiste tijd aangeeft, is het een prima locatie om de ‘hustle and bustle’ van het levendige plein te observeren. We nemen er dan ook onze tijd voor zowel onze ‘elevenses’ als voor een uitgebreide inventarisatie van alles wat het plein te bieden heeft.

Gewapend met de nodige (onmisbare) aankopen lopen we vanaf Greenmarket naar de Company’s Garden. Deze ‘Kompanjiestuin’ is in 1652 door Jan van Riebeeck aangelegd om de VOC schepen halverwege de route naar het verre oosten te bevoorraden met verse producten. Vroeger verbouwde men er o.a. kool, aardappelen, graan en kool, vandaag de dag is het een populair park waar inheemse en exotische bomen en struiken groeien.

Dwars door het park loopt de Government Avenue waarlangs prachtige oude eiken staan. Voor ons een genot om even te ontsnappen aan de warmte van de dag. We lopen langs de beelden van Cecil Rhodes en Jan Smuts en zien overal de bijna tamme grijze eekhoorns die door Cecil Rhodes vanuit Amerika in Zuid Afrika zijn geïntroduceerd. Een wereld van rust en groen midden in het hectische ‘sentrum’.

Terug bij ons opstappunt blijkt er een ‘bomb scare’ te zijn, waardoor het hele stuk straat inclusief onze halte is afgesloten. Er zit niks anders op dan naar de volgende halte aan de Buitengracht te lopen. Op deze manier lopen we vlak langs de meest kleurrijke, Islamitische wijk van Kaapstad, de Bo-Kaap. Tijdens de Apartheid was het verboden om kleurige kleding te dragen en om de afschaffing van apartheid te vieren besloten de bewoners om de huizen in zoveel mogelijk felle kleuren te schilderen. Traditiegetrouw schilderen mensen elk jaar na de Ramadan hun huis opnieuw, al dan niet in een andere kleur. Ons is afgeraden om op eigen houtje de wijk te gaan verkennen. Op zich heel jammer, want de wijk ziet er wel ontzettend vrolijk uit en mijn foto’s doen geen recht aan de uitbundige kleuren die we wel gezien hebben.

De dag begint al langzaam haar einde te naderen en we willen toch de hele tocht voltooien. We besluiten de rit af te maken zonder verder uit te stappen. Op deze manier ‘ervaren’ we toch nog even het strandgevoel. De stranden langs de 150 km lange kustlijn van het Kaaps Schiereiland zijn allemaal heel verschillend. Sowieso is er een duidelijke tweedeling. Je hebt de stranden aan de oostkant, langs False Bay, die beschermd zijn tegen de zuidoostelijke wind, maar de watertemperatuur is hier lager door de koude stroming. Het water bij de stranden aan de westkant, de Atlantische Oceaan, is wel vijf graden warmer, maar hier waait het steviger. Het is dus maar net wat je zoekt.

Camps Bay is een strand aan de westkant, waar zonaanbidders vooral heen gaan om te kijken en bekeken te worden, want de zee is hier dikwijls veel te koud om te zwemmen! Het is enorm populair, hetgeen geen wonder is, want het is dan ook een prachtig strand met vele leuke restaurantjes. Helaas voor ons is er gewoon geen tijd meer voor een nadere inspectie. Onze vakantie loopt ten einde, de tijd in Afrika is voorbij.

Over afscheid gesproken…… ik las dit typerende stukje van een anonieme bron:
‘Africa smiled a little when you left. ‘We know you,’ Africa said. ‘We have seen and watched you. We can learn to live without you, but we know we needn’t yet. You cannot leave Africa,’ Africa said. ‘We are always with you, inside your head. Our rivers run in currents in the swirl of your thumbprints; our drumbeats counting out your pulse; our coastline the silhouette of your soul.’ So Africa smiled a little, when you left. ‘We are in you,’ Africa said. ‘You have not left left us yet.’
Dit klopt helemaal, we zullen onze ervaringen, indrukken en belevenissen nog lang bij ons dragen.