Visie is de wijze van waarnemen, de manier waarop je ergens naar kijkt en erover oordeelt. Een visie is iets wat geleidelijk ontstaat door bewust bezig te zijn met het onderwerp waarover je een visie wilt ontwikkelen. Dat gezegd kun je een visie niet alleen passief ontwikkelen, maar ook actief  door de inbreng van verschillende perspectieven van buitenaf. Hierbij kun je denken aan boeken, media en praktijkervaring, maar ook aan gesprekken en discussies. De eerste groep helpt je om je eerste ideeën te ontwikkelen en concreet te maken, gesprekken ‘dwingen’ je vervolgens om die ideeën goed uit te drukken in woorden en discussies laten je tenslotte reflecteren op het eindresultaat. Misschien moet je definitieve visie nog wat worden bijgeschaafd?

Een visie ontwikkel je dus samen. Eenmaal gevormd blijft een visie in ontwikkeling en blijft je visie aan verandering onderhevig. Een goed voorbeeld is de stelling: ‘als je een visie hebt, heb je een duidelijk beeld van wat je wilt dat er in de toekomst gaat gebeuren’. Hoewel dat een waar gegeven is, blijkt ook dat dingen eigenlijk heel anders kunnen verlopen dan je jaren eerder had gedacht. De grote lijnen veranderen misschien niet, maar de weg of het doel moeten worden aangepast aan veranderende situaties, inzichten, kennis of omstandigheden. Visie moet in eerste instantie dus niet gaan over hoe je iets wilt bereiken, maar veel meer over het wat en waarom en daarmee is een visie vaak geen concreet gegeven. Getuige de uitdrukking: ‘wie een visie ontwerpt, is een plaatjesmaker’.

In ons geval zijn wij letterlijke ‘plaatjesmakers’. We nemen diverse zaterdagen deel aan een ‘vision workshop’ georganiseerd door de groep fotografen waar we lid van zijn. Het gaat hierbij niet alleen om ‘het leren zien’, maar ook om ‘jouw inspiratie’; wat wil je anderen laten zien en hoe wil je dat bewerkstelligen? Met andere woorden ‘wat is jouw persoonlijke visie met betrekking tot fotografie’? Geen gemakkelijke opgave. Hier heb ik in ieder geval wat hulp bij nodig 😉

Simon Sinek (1973) is bekend geworden met zijn ontdekking ‘de gouden cirkel’, waarvan  hij zelf zegt: ‘een simpel concept, maar geen gemakkelijk concept’. Hij zegt verder: ‘Alle inspirerende leiders en organisaties, denken, doen en communiceren op precies dezelfde manier. En deze manier is het totaal tegenovergestelde van de rest. Iedereen weet WAT hij doet; 100%. Een deel daarvan weet HOE ze het doen. Hun unieke waardepropositie, hun innoverende proces of ‘unique selling point’. Maar heel weinig mensen en organisaties weten WAAROM ze doen wat ze doen. Met WAAROM bedoel ik: Waar geloof je in? Wat is je overtuiging? Iedereen denkt, doet en communiceert van het meest concrete naar het meest abstracte: van buiten naar binnen. Maar degene die weten te inspireren en anderen in beweging te krijgen, doen dit andersom: van binnen naar buiten. Samengevat: Je WAAROM is je geloof. Het HOE zijn je acties die je onderneemt om je geloof te realiseren. En het WAT zijn de (meetbare) resultaten van die acties.’

Goed, ‘find the why’ moet mijn startpunt worden. Toegepast is de vraag meer: ‘waarom maak ik foto’s en wat is mijn voornaamste doel met de gemaakte resultaten?’ ‘Vanwege de herinneringen en de verhalen’, is mijn eerste reactie. De herinneringen aan vakanties en speciale gebeurtenissen, al dan niet ‘gevangen’ in een fotoboek. En de verhalen….. eigenlijk al zolang we ‘overzee’ wonen zijn de verhalen een onderdeel geweest van mijn leven. Beschrijvingen, anekdotes en huis, tuin en keuken verhalen voor het thuisfront. Eerst in briefvorm, later via email en/of een eigen blog. De laatste jaren sterk aangevuld met foto’s, want de foto’s geven (althans dat hoop ik) mijn verhalen context, laten zien wat ik bedoel en geven een (klein) inzicht in mijn leven binnen een heel andere cultuur. Tenminste dat is mijn bedoeling. Ik wil graag dat mijn foto’s afzonderlijk ook een verhaal vertellen en niet ‘slechts kiekjes zijn van een kleurrijk landschap’. De cursus leert dat een aansprekende foto technisch niet perfect hoeft te zijn, maar dat een foto de kijker wel moet aanspreken om zo de aandacht langer dan een paar seconden vast te houden. Hmmm.

Mijn ervaring is dat het schrijven van een verhaal wel redelijk loopt, inspiratie, naslagwerk en tijd in ogenschouw genomen. Voor de foto’s doe ik echter regelmatig een beroep op mijn wederhelft. Niet alleen omdat hij betere foto’s maakt, ook omdat hij keuzemateriaal tot zijn beschikking heeft. Waar ik meestal maar een paar foto’s neem, schiet hij al snel het driedubbele. Toegegeven veel kan zo in de prullenbak, maar hij heeft dan wel net dat juiste moment gevangen, net die foto gemaakt die meer zegt dan duizend woorden ;).

Kijk, zo is de cirkel rond, want ‘visieontwikkeling is belangrijk wanneer je je droom wilt realiseren en wanneer verandering in je leven noodzakelijk is’. Misschien iets teveel in mijn geval, maar is er misschien wel een verandering nodig in mijn wijze van fotograferen. Iets vertellen met een foto dusdanig dat de kijker wordt geraakt, een gevoel krijgt bij de persoon of de plaats waar het om draait.

We leren verder om een onderwerp van alle kanten te benaderen; hoog, laag, links, rechts, voor, achter en wat je nog meer kunt bedenken. Dit geeft een ander perspectief en misschien ook een ‘schonere’ foto. Een beeld zonder onaantrekkelijke lijnen of voorwerpen die het hoofdbeeld vertroebelen. Op zich niets nieuws, maar zeker goed om je er weer bewust van te zijn. Het advies is dan ook om meerdere foto’s te maken en pas later je selectie te maken. 

Met al deze en andere aanwijzingen tezamen met de ‘beoordelingen en discussies’ van al onze ingebrachte eigen foto’s gaan we individueel gesterkt beginnen aan de laatste ronde. Het vinden van onze ‘eigen stem’ binnen onze eigen visie. Het is immers ook belangrijk om dicht bij jezelf te blijven. Een beeld kan een belangrijke betekenis voor jezelf hebben wat een ander er ook van mag vinden. Het ‘wat en waarom’ zijn hiermee, voor mij, zeker een stuk duidelijker geworden. Nu werken aan het hoe. Volgens een onderzoek aan de TU in Twente zijn mensen die een persoonlijk levensmotto hebben gelukkiger dan zij die dit niet hebben. Misschien geldt dit ook voor een klein facet hiervan? Ik ga me in elk geval richten op mijn eigen stukje ‘persoonlijke why’ en zie wel hoever me dat zal brengen. Wordt vervolgd…….