Zo staan we, na ons vertrek van ongeveer anderhalf jaar geleden, weer op vertrouwde grond. Alles lijkt op het eerste gezicht inderdaad vertrouwd hetzelfde, terwijl er bij een wat grondigere inspectie tegelijkertijd zoveel veranderingen hebben plaatsgevonden.

Bangkok – RK

Bangkok is en blijft een stad waar continu gebouwd wordt. Een wandeling door onze ‘oude buurt’ laat dat goed zien. Na ons vertrek is de zaak hier grondig aangepakt. Onze vroegere huisbaas heeft zijn appartementen in het complex verkocht, waarmee de gelegenheid werd geschapen tot het verwezenlijken van grootse plannen. Aan de buitenkant is natuurlijk niet heel veel veranderd op een frisse schilderbeurt na, maar van binnen…..

Ons oude appartement staat leeg, de gasten zijn al vroeg vertrokken. Ideaal, want nu mogen we even binnen kijken. De oorspronkelijke twee appartementen naast elkaar, zijn nu opgewaardeerd tot drie appartementen. Ons mooie uitzicht op de ambassadetuinen is daarmee verdwenen, maar wat is het verder een stuk mooier geworden!! Heel licht met twee royale slaapkamers en meer dan genoeg ruimte voor een comfortabele woon- en eetkamer compleet met open keuken. Een onherkenbare verbetering.

Langsuan Road – RK

Ook het grote complex achter ons is eindelijk klaar en torent fier de lucht in. Langsuan Road (de grotere paralel straat van Soi Tonson) heeft eveneens een geweldige upgrade ondergaan. Het hele stuk van ons gezien naar het Lumpini Park bestaat nu uit restaurantjes, terrasjes, leuke hoekjes compleet met tropische tuinen en een gigantische Villa Market. Deze nieuwe variant van ons oude supermarktje doet beslist niet onder voor de supermarkten in de grote malls. Zoals ik zei: heel vertrouwd en toch zo anders.

Wat er nog meer veranderd is sinds onze tijd hier? Zowel de BTS (sky train) als de MRT (metro) zijn enorm uitgebreid naar alle kanten. Lag station Ekkamai (stop 7) voor mijn gevoel al bijna aan het eind van de Sukhumvit lijn en daarmee aan de rand van de stad, nu rijdt de sky train verder tot stop 23. Als gevolg van al deze uitbreidingen is het wel een drukte van belang in de treinen, al kunnen het Chinese Nieuwjaar, haar festiviteiten en de daarbij behorende vrije dagen, daar zeker mede schuldig aan zijn.

Reizen met mondkapje vanwege de luchtvervuiling 

Wat gelukkig nog wel steeds heel vertrouwd voelt, is het reizen met het openbaar vervoer. We hebben voor het gemak weer een ‘rabbit card’ aangeschaft (waarvoor je je tegenwoordig moet identificeren) en reizen er dus lustig op los. Deze eerste dagen vooral naar onze oude buurt, Central Chidlom en Central Embassy Malls, Nana (uitgaansbuurt) en Wat Arun (temple of the dawn). De laatste een tempel die ik weliswaar regelmatig op afstand heb bewonderd, maar waar ik nog nooit in geweest was.

Wat Arun aan de Chao Phraya – IK

Wat Arun is vernoemd naar Aruna, de godin van de dageraad. Volgens de legende zou koning Taksin deze plek bereikt hebben vanuit Ayutthaya, de oude en inmiddels geplunderde hoofdstad, waarna hij hier een tempel liet bouwen voor de Smaragdgroene Boeddha (1767). Tegenwoordig staat deze Boeddha in de tempel van het grote paleis (Wat Phra Kaew). De huidige Wat Arun is gebouwd onder de koningen Rama I en II. We zien een grote, hoge centrale pagode of prang van zo’n 80 meter hoog, omringd door vier kleinere pagodes en vier zogenaamde mondops. Dat zijn vierkante architectonische vormen, in dit geval altaren,  waarin zich Boeddhabeelden bevinden.

Details – RK

Dichtbij zie je pas goed hoe rijk de tempel versierd is met stukken Chinees porselein. Chinese schepen die naar de haven van Bangkok voeren, gooiden onderweg veel oud (gebroken) porselein weg, wat opnieuw gebruikt werd ter versiering van. Ik kan niet anders zeggen dan dat het ware kunstenaars waren! Het gebruik van kleur is heel harmonieus. Het resultaat is geen bonte kleurenpracht, maar eentje van een wonderbaarlijke ingetogenheid.

Publiek – IK

Het aanwezige publiek is een heel ander verhaal. De toeristenpolitie staat op scherp en regelmatig horen we het hoge snerpende geluid van een fluitje. Of de kleding moet worden aangepast (je bent tenslotte wel in een Boeddhistische tempel), of toeristen moeten hun gedrag aanpassen (geen bloot been, geen kussende mensen etc. etc.) of moeten sommigen zelfs al hun foto’s laten zien, want er zal toch niet iets ongepasts, wat aan de alom vertegenwoordigde aandacht ontsnapt is, vastgelegd zijn? We horen later dat er zelfs boetes worden uitgedeeld aan mensen die verhalen vertellen over de tempel aan hun reisgenoten. Een Thaise die haar (buitenlandse) vriend hier wat uitleg gaf, werd gezien als een ongeregistreerde en daardoor ongeoorloofde gids en kreeg meteen een boete van 2000 bath. Gedeeld door 33 (de koers van nu) is dat, zeker voor hier, een behoorlijk bedrag. Ook Bep, een vriendin van ons uit onze tijd in Bangladesh, vertelt dat dit een tegenwoordig een bekend verschijnsel is geworden. Tijdens haar (groeps)uitjes wordt de informatie voor het betreden van de ‘attractie’ gegeven omdat de toeristen politie extra alert is op groepen en het verstrekken van informatie en uitleg daaraan. Alles is aangescherpt.

Selphies – IK

Terug naar Wat Arun. Om ons heen zien  we veel, vooral jonge, Thaise vrouwen die in gehuurde traditionele kleding bevallige poses uitproberen om zo voordelig mogelijk in hun prachtige omgeving uit te komen. Vermakelijk om te zien.

De trappen omhoog – RK

Het schijnt overigens dat je de grote prang (bij gelegenheid?) mag beklimmen. Vandaag mogen we echter slechts twee trappen omhoog en zijn de lange trappen helemaal naar de top met hekken afgeschermd. Lijkt me ook niet onverstandig met zoveel publiek. De treden zijn overal hoog en steil en op zich al een avontuur om te betreden ……….

Deze eerste dagen zijn omgevlogen en van de (nieuwe) eerste indrukken van ons tweede huis (volgens khun Am, vroegere secretaresse) genieten we volop. We zijn klaar voor nieuwe ontdekkingen, nieuwe ontmoetingen en gaan vooral door met genieten.