‘Ancient City’ of ‘Ancient Siam’ (Muang Boran), in Bang Pu net buiten Bangkok, is eigenlijk een groot openluchtmuseum. Het is in het begin van de zestiger jaren bedacht en gebouwd door de excentrische Thaise miljonair Khun Lek Viriyaphant (1914-2000). Zijn wens was om, als beschermheer van cultuur, het Thaise nationale erfgoed te bewaren voor toekomstige generaties. De historische bezienswaardigheden zijn wijd verspreid over Thailand en menig oud, karakteristiek of typerend gebouw is verloren gegaan of beschadigd geraakt tijdens één van de vele oorlogen waaronder het land geleden heeft. Khun Lek’s oorspronkelijke bedoeling was om een golfbaan te creëren met daarop, verspreid over het terrein, miniatuur replica’s van oude Thaise gebouwen. Een soort Madurodam als het ware. Toen hij echter ontdekte hoeveel gebouwen er in werkelijkheid beschadigd, verwaarloosd of in complete ruïnes waren veranderd, besloot hij zijn plan om te gooien. Geen golfbaan meer, maar een groots park wat een overzicht geeft van de Thaise geschiedenis, haar cultuur en haar architectuur. Monumenten en gebouwen zijn op ware grootte nagebouwd of verkleind, maar het is beslist geen miniatuurpark geworden.
Bij de ingang van het park kun je kiezen of je met de fiets, een golfbuggy of met een soort tram wagonnetje (open bus) rond wilt gaan. Onze keuze valt op het golfkarretje. Het hele terrein is maar liefst 320 hectare groot en daarmee het grootste openluchtmuseum van de wereld! We starten in de slurf :-D. Het park is ruwweg opgezet in de vorm van Thailand zelf, dus….. vanuit Maleisie begint de slurf om naar boven toe uit te waaieren in een kop met een groot oor. Met een beetje fantasie is het eigenlijk heel duidelijk een olifant! Het park is prachtig aangelegd met veel groen, mooie waterpartijen en geweldige monumenten en gebouwen. Alles is voorzien van een korte uitleg en voor de liefhebbers behoort zelfs een audiotoer tot de mogelijkheden. Ondanks dat wij een kaartje hebben van het terrein, besluiten we lukraak wat rond te crossen en ons te laten verrassen door wat op ons pad komt. Je kunt toch niet alles zien in een middag.
Ik begrijp pas veel later dat alle monumenten, gebouwen en bekende plaatsen dusdanig in het park zijn geplaatst dat het min of meer correspondeert met hun echte locatie. Onze kennis van de Thaise topografie laat echter veel te wensen over. Voor het bouwen van alle replica’s is de hulp ingeroepen van het Nationaal Museum opdat de authenticiteit bewaard zou blijven. Ook nu wordt er volop gewerkt om ‘attracties’ te restaureren, uit te breiden of zelfs geheel nieuwe aanwinsten aan het park toe te voegen. Bijzonder!
Een lokaal dorpsstraatje laat ons grote wajang poppen zien en even verderop een heus theatertje waar kennelijk voorstellingen kunnen worden gehouden. Grappig om steeds weer te ontdekken dat hoewel de Aziatische landen onderling heel verschillend kunnen zijn, we toch telkens punten van overeenkomst en herkenning zien!
Riepko heeft even verderop een ijskraampje gespot waar ze kitkat groene thee ijsjes verkopen. De groene thee komt uit Choladi; hoe toevallig is dat?
Uiteraard gaan we voor een uitgebreide smaaktest.
We rijden verder en stoppen bij diverse hoogtepunten, waaronder een prachtig Chinese (?) brug die helaas niet op ons kaartje vermeld staat. Geen nationaal erfgoed? Terwijl wij rondkarren in onze golfkar worden we links en rechts ingehaald door lachende Thaise schooljongens. Hun belangstelling ligt duidelijk bij andere zaken dan die van ons. Al fietsend proberen ze zoveel mogelijk kilometers te maken, terwijl ze ondertussen, rijdend met één hand, foto’s proberen te schieten. Het gaat om de herinnering zullen we maar zeggen?
Het wordt tijd voor het serieuze werk. We zien een kanaal waarin de koninklijke gouden long-tail boten liggen te schitteren in de zon. We zien de tempel van Phimai, ergens in het zuiden van Thailand, die doet denken aan de wereldberoemde Angkor Wat in Cambodja. Het Phimai tempelcomplex is voorzien van een royale vijver, waarin grote victoria waterplanten elkaar haast overwoekeren. Deze waterplanten zijn zo groot dat het wel stapstenen in het water lijken!
We leren verder over de Thaise architectuur en vergelijken die met de school van Ayutthaya en die van de Khmer. Verrassend verschillend!
We kunnen het park natuurlijk niet verlaten voordat we een blik hebben geworpen in ‘ons eigen’ koninklijk paleis. We hebben het in Bangkok van buiten kunnen bewonderen, maar welke grandeur wacht ons binnen? Volop kleur, mooie bogen en schitterende wandschilderingen die diverse onderwerpen uitbeelden, zoals de relatie met buurlanden, het koningshuis en andere belangrijke gebeurtenissen. Indrukwekkend! Na ruim twee en half uur warmte en indrukken houden we het voor gezien. We moeten nog maar eens terugkomen voor alle andere hoogtepunten, want we zijn hier nog niet uitgekeken.
OP REIS 