Eén van de attracties die je beslist moet bezoeken als je naar Chiang Rai gaat, is de witte tempel of de Wat Rong Khun. Een unieke tempel die anders is dan alle andere tempels die we tot nu toe gezien hebben, doordat hij helemaal wit is (vandaar de naam ;-D) en het vele gebruik van stukjes spiegel in het pleisterwerk. De tempel schittert en flonkert hierdoor in het zonlicht en krijgt daardoor een haast toverachtige uitstraling. Deze tempel zou echt niet misstaan in een Disneyfilm als ‘Frozen’!

Wij hebben ons voorbereid en ingelezen en hebben zelfs de vele plaatjes in boekjes en op het internet bewonderd, maar als we daadwerkelijk oog in oog staan met dit witte wonder zijn we toch met stomheid geslagen. Wat een pracht, wat een details en wat een uitstraling! Dat moeten we van dichterbij bekijken.

Deze boeddhistische tempel is het eigendom van architect Chalermchai Kositpipat, één van Thailands meest succesvolle kunstenaars. Tijdens zijn studie aan de ‘kunstacademie’ van Silpakorn voelde hij zich, in tegenstellingen tot zijn studiegenoten, meer aangetrokken tot de Thaise kunst (speciaal de oude Thaise muurschilderingen) dan tot de Europese stromingen. Hij bedacht al vroeg dat hij de Thaise kunst wereldwijd bekend wilde maken en dat hij zichzelf wilde ontwikkelen tot een ‘great contemporary Thai artist that the world admires.’

Tegen het einde van de 20e eeuw was de oorspronkelijke Wat Rong Khun er slecht aan toe. Er werd een poging gedaan de tempel te restaureren, maar het werk moest voortijdig gestopt worden door een gebrek aan fondsen. In 1997 besloot Khun Chalermchai (geboren in Chiang Rai) de tempel compleet te herbouwen en het project met eigen fondsen te financieren. Hij weigert geld aan te nemen van overheidsinstanties, miljonairs of politici omdat zulke donoren daardoor de macht zouden krijgen hem te beïnvloeden in zijn visie. De Wat is compleet wit om de reinheid van Boeddha weer te geven, het spiegel mozaïek symboliseert de wijsheid van Boeddha.

Wij lopen met de stroom mee naar de brug van ‘the cycle of rebirth’. Aan beide kanten van het begin van de brug zien we een zee van honderden reikende handen, die het menselijk lijden en de hel vertegenwoordigen. Het ziet er inderdaad wat onheilspellend uit; het roept in elk geval bij sommigen van ons nare associaties op. Terwijl we over de brug naar de eigenlijke tempel lopen, naderen we het geluk door aardse zaken als hebzucht, verlangen en verlokkingen achter ons te laten.

Hoopvol gestemd (;)) komen we bij de eigenlijke tempel aan. Vlak daarvoor bevindt zich nog de ‘Gate of Heaven’, die bewaakt wordt door twee enorme figuren die de Dood en Rahu (tegenstander van Boedhha) voorstellen en die beslissen over het lot van de mensheid. Snel de schoenen uit en we worden toegelaten tot het heiligdom. Binnen wordt de strijd tussen goed (Boeddha) en kwaad (demon Mara) uitgebeeld. In tegenstelling tot de traditionele vertolking op olifanten met zwaarden, kanonnen of pijl en boog (afhankelijk van de tijd) heeft deze kunstenaar gekozen voor een meer eigentijdse benadering. In de ogen van de reusachtige demon staan Bin Laden en George Bush afgebeeld, want, aldus Chalermchai, ‘I want everyone to know that our world is being destroyed by those who craved to build weapons that kill, thereby ruining the environment because nothing is ever enough.’ De muurschilderingen zijn een bezienswaardigheid op zich. Als je goed kijkt zie je de ‘twin towers’, ontdek je Superman, Michael Jackson, een raket ….. Je valt van de ene verbazing in de andere. De schilder laat ons hiermee weten dat er geen superhelden bestaan in onze wereld en hoe we ze misschien ook nodig mogen hebben met het langzame verval van onze moraal vandaag de dag, we zullen het zelf, met elkaar, moeten oplossen. De kleuren aan deze kant van de tempel zijn donker, somber en de afbeeldingen dicht bij elkaar geschilderd. Het is er vol. Daartegenover bevindt zich de kant van Lord Boeddha. Lichte kleuren, grote vlakken en meer ruimte voor lichtheid in de ruimste zin van het woord. Zonder woorden is de boodschap duidelijk!

Overigens heeft elk detail van de witte tempel een betekenis die de bezoeker tot reflectie aan moet moedigen. Het doel is om te ontsnappen aan wereldse zaken en je in plaats daarvan te concentreren op je geestelijke verrijking.

Pas in 1997 is met de bouw van deze tempel begonnen. De architect had toen een budget van 18 miljoen bath (ruim 400,000 €) en vijf volgelingen. Ondertussen heeft hij nu 60 medewerkers in dienst en heeft hij meer dan 300 miljoen bath tot zijn beschikking. Dat mag ook wel, want het project is nog lang niet afgerond. Het duurt naar verwachting nog tot 2070 voordat het hele tempelcomplex met negen gebouwen, elk gebouw met een eigen betekenis, klaar zal zijn. Het heeft er even naar uitgezien dat er gestopt zou worden met de voortgang van de bouw, nadat de tempel bij een aardbeving in 2014 flink werd beschadigd, maar door de grote toestroom van donaties kon het gebouw echter toch worden gerestaureerd.

Terwijl we langzaam genietend over het tempelterrein dwalen zien we opeens een gouden gebouw. Naast al het wit een opvallende kleur! Het blijkt het toiletgebouw te zijn. Dit ‘most beautiful toilet’ symboliseert hoe mensen focussen op materiële zaken; geld en bezittingen.

Ook zien we betonnen ‘bomen’ waar duizenden medaillons naar beneden hangen. Voor een paar centen kun je er zelf eentje kopen, je naam erop schrijven en hem toevoegen aan het ‘bladerdak’.

Verderop staat een whiskey fles op een paar duivelskoppen als een waarschuwing om toch vooral geen whiskey, of misschien wel geen alcohol, te gebruiken. Het haalt de duivel in je naar boven! Er valt zoveel te zien……

Thailand is het land van de tempels. Velen daarvan zijn prachtig, overdadig en meesters van bouwkunst en vakmanschap. Dit witte wonder in Chiang Rai neemt, wat mij betreft, een heel bijzonder plaatsje in. De architect, die ooit als ouderwets en een beetje belachelijk werd bestempeld door zijn studiegenoten heeft toch maar mooi laten zien dat je zeker een eigen visie kunt hebben die de moeite van het volgen waard is, ook al roei je tegen de stroom in. Op zichzelf al een lesje voor menigeen!