De ‘koh’s’, de eilanden voor de kust van Thailand, vallen onder de meest populaire bestemmingen voor reizigers naar deze kant van de wereld. Sommige van deze eilanden zijn beroemd vanwege hun mooie stranden, anderen ‘berucht’ vanwege hun spectaculaire party’s, zoals b.v. de maandelijkse ‘Full Moon Party’. De beste reistijd voor de eilanden in de Golf van Thailand is van februari t/m augustus omdat het weinig regent tijdens het regenseizoen (juni t/m oktober). Het regenseizoen begint hier namelijk pas in november. Dat klinkt goed! Voeg daarbij het motto “life ia a beach’ van Koh Samui, één van de meest favoriete vakantiebestemmingen in Thailand, met de daarbij behorende lofzang dat ‘haar prachtige stranden je het ultieme vakantiegevoel geven’ en onze nieuwe mini vakantiebestemming is gevonden. Zeg nu zelf…….. een azuurblauwe zee, lange witte stranden, talloze mogelijkheden voor recreatie en daarnaast ook nog ontspanning en kans op spirituele ontdekkingen…… dat wil je niet missen, toch? Als het weer maar mee zit 🙂

Koh Samui heeft als bijnaam ‘coconut island’ aangezien er naar schatting drie miljoen kokospalmen groeien. Kokosolie is dan ook een van de belangrijkste inkomstenbronnen van het eiland.

Tot de komst van de eerste toeristen, in de jaren zeventig van de vorige eeuw, leefde de bevolking met name van visvangst en de exploitatie van de kokosplantages. Op oude kaarten uit de 17e eeuw staat Koh Samui vermeldt als ‘Culo Cornam’, hetgeen afgeleid is van een Chinees woord wat zoiets als ‘veilige haven’ betekent. De Chinese zeevaarders gebruikten het eiland als een rustpunt op hun handelsroute tussen China en India, een ideale plek voor het aanvullen van benodigdheden en reparatiewerkzaamheden. De eerste Chinese immigranten volgden niet veel later. Heel lang had dit eiland, 25 kilometer lang en 21 kilometer breed, geen infrastructuur van betekenis, maar in 1967 werd besloten een ringweg op het eiland aan te leggen om het meer te ontsluiten. De kustlijn is ondertussen aardig volgebouwd, maar het binnenland is daarentegen vrij ongerept gebleven. De jungle, met al haar kokosplantages, tropisch regenwoud en watervallen, is letterlijk onder handbereik. De sfeer van het eiland blijft bovendien behouden doordat er niets hoger gebouwd mag worden dan de top van de palmbomen. We hebben er zin in!

Zo zetten we op een druilerige dag voet aan de grond op het vliegveld van Koh Samui, zo’n 550 km ten zuiden van Bangkok in de provincie Surat Thani. Ons hotel ligt vlakbij Bophut wat vooral bekend is als één van de oudste plaatsen van het eiland, het pittoreske Fisherman’s Village.

Vroeger was dit een bloeiende gemeenschap van vissers. Nu zijn de vissers weggetrokken en is de belangrijkste pier ineengestort. Het café ertegenover bestaat (gelukkig) nog wel evenals de vele oude houten (Chinese) winkelpanden. Het geheel doet haast mediterraans aan en dat komt waarschijnlijk doordat hier vele jaren een Franse buitenpost op het eiland was gevestigd. Ondanks het feit dat het eigenlijk maar één lange straat is, is het wel een heel gezellige straat met veel winkeltjes, veel restaurantjes, hippe barretjes en uiteraard de ‘onmisbare’ salons. Voor elk wat wils 🙂 en allemaal pal aan het strand. Als dat geen vakantie is?

We treffen het niet met het weer. Een sterk regenfront trekt vanuit China naar beneden en heeft zich de afgelopen dagen gesetteld boven Thailand. Helaas voor ons ons dus geen strand, zonnen, snorkelen of andere wateractiviteiten. Ook het ‘Ang Thong National Marine Park’ moeten we voorbij laten gaan, want als het regent, berg je dan maar. Dan komt het bakken uit de lucht, compleet met onweer en windstoten. We moeten dus op zoek naar bezienswaardigheden en dat is volgens de verschillende sites niet eens zo eenvoudig. Natuurlijk is er een top tien, echter zeven van de tien hoogtepunten hebben te maken met strand en water. De andere drie nemen we mee op onze rondreis over het eiland samen met een ‘eigen’ toegevoegd extraatje. We gaan ervoor.

Nummer vier op de lijst van tien ‘things to do’ is de ‘Big Buddha’, het bekendste herkenningspunt van het eiland en het middelpunt van de Wat Phra Yai. Dit 12 meter hoge zittende beeld domineert de kustlijn van Koh Samui en is al op kilometers afstand zichtbaar. Het beeld is bedekt met bladgoud en staat er om de bevolking van Koh Samui te beschermen.

Nummer 5, de Wat Plai Laem, ligt op dezelfde landtong. Deze kleurrijke tempel op het eiland is vooral bekend vanwege het grote beeld van Guanyin met haar achttien armen. Guanyin is de Chinese interpretatie van de bodhisattva Avalokiteśvara (de godin van troost en genade). Even ter verduidelijking: bodhisattva verwijst naar een wezen (sattva) dat naar verlichting (bodhi) streeft. Er staan hier sowieso vele enorme beelden van goden met verschillende religieuze achtergronden.

Ondanks de ‘luide’ kleuren wordt deze plek gezien als de plaats voor rust en vrede. Naar verluid zingen de monniken hier in de vroege avond hun kalmerende gezangen terwijl de tempel dan verlicht is met vele kleine lampjes en kaarsen. Vast een magnifiek gezicht.

Je kunt ervan vinden wat je wilt, maar het is ontegenzeggelijk een feit dat beide hoogtepunten schreeuwerig en haast kitscherig zijn in hun enormiteit. We zijn toe aan iets meer ‘down to earth’ en willen wel eens zien wat de bijzonderheid is aan ‘Hin Ta & Hin Yai’, ook wel de ‘Grandpa and Grandma Rocks’ genoemd. Zoals al eerder gememoreerd is Koh Samui voornamelijk een bestemming voor een strandvakantie. Volgens mijn bronnen is er niet veel te zien, behalve dan hier en daar een tempel (done that :)) en natuurlijk Hin Ta Hin Yai. Interessant? Het geheel blijkt een bijzondere rotsformatie te zijn die door de eeuwen heen door wind en water is uitgeslepen. Daardoor zijn een nauwe inham en een rechtopstaande rots ontstaan. De belangstelling is groot, veel jonge vrouwen willen vooral met de opstaande rots op de foto, als vruchtbaarheidssymbool? De Thai geloven n.l. dat deze twee formaties de mannelijke en vrouwelijke geslachtsorganen symboliseren en om het een beetje netjes of misschien zelfs respectvol te houden beweren ze dat het hier grootvader (Ta) en grootmoeder (Yai) betreft. We treffen het net met de zon en daarmee is het kokosnoot-ijsje bijna het hoogtepunt van dit deel van onze rondreis (haha).

De ‘Secret Buddha Garden’ is gelukkig wel een verrassing voor ons. Het kleine park ligt haast sprookjesachtig in een rotsachtig groen natuurgebied.

De tuin is bedacht en uitgevoerd door een lokale durian kweker op 77 jarige leeftijd (1976). De meningen verschillen enorm over deze ‘magic garden’, want waar de een het geheel typeert als een tuin van beton, vindt de ander het een ‘magische’ aanrader. Misschien moet je ervoor open staan? Het helpt in ieder geval wanneer er weinig andere bezoekers zijn. Wij hebben wat dat betreft geluk! Het geheel doet ons een beetje denken aan het woongebied van de elfen van Tolkien :0 en is daarmee een absoluut hoogtepunt op onze dag van verkenning op een eiland waar niet veel te ontdekken en te beleven valt naast strand en water. 🙂