‘Had enough pad Thai to last a lifetime? Join this Bangkok tour to experience the Chinese food, culture and architecture of the Chinatown area. Be bamboozled by the market scene, see shops that sell nothing but religious paraphernalia, and try foods you’ve never heard of before!’ Onze interesse is meteen gewekt. We moeten ons om 18.00 uur melden vlakbij het Hua Lampong treinstation en uitkijken naar iemand met een mooi grasgroen T-shirt. Moet lukken!

Onze gids, Olive, neemt voortvarend het heft in handen. Zij vertelt in rap tempo over de opzet van de avond, waarin we een tocht gaan maken ‘door de draak’, terwijl we onderweg de sfeer en de cultuur zullen opsnuiven van dit 200 jaar oude district en onderwijl zullen genieten van de lokale keuken in zeven verrassende hapjes van ‘streetfood’ tot meer verfijnde eetgelegenheden. Bangkok’s Chinatown, of Yaowarat zoals het hier bekend staat, is een favoriete eetbestemming voor zowel toeristen als de lokale bevolking en zoals elke echte ervaring moet je het zelf beleven, want alles draait tenslotte om de smaak, aldus Olive. Ze besluit haar relaas met de slogan:’ our tour is simply a foodie’s dream come true!’ Leuk zo’n ervaring, toch?

Onze eerste stop is tegenover de Wat Tramit, ook wel de tempel van de gouden Boeddha genoemd. Deze tempel is bekend omdat hier de grootste gouden Boeddha van de wereld staat. Dit massieve beeld van maar liefst drie meter hoog en met een gewicht van vijf en een halve ton werd min of meer toevallig ontdekt toen dit boeddhabeeld in 1955 werd verhuisd. Van het gipsen beeld brak per ongeluk een stukje af tijdens een val van de kraan, waardoor het goud tevoorschijn kwam. Waarschijnlijk is het beeld destijds met gips verhuld toen Thailand werd veroverd door de Birmezen, zodat zij de waarde niet zouden ontdekken. Veel verder dan deze informatie gaat onze culturele ontdekking en ervaring niet. We leren al snel dat het accent van deze tour vooral ligt op het eten zelf, maar alle kleine extra weetjes zijn meegenomen. 🙂

Goed, tegenover de tempel staat een straatverkoper, de eigenaar een tweede generatie rode soep verkopers. Uiteraard heeft deze soep een veel mooiere naam, maar die kan ik niet meer herinneren. In het kraampje worden de noedels gekookt, terwijl er verse groente in een kommetje worden gedaan. Noedels erbij, rode soep erover en klaar is kees. “Alles in een kom” is ook hier populair!

Daar zitten we dan, aan de straatkant op een plastic krukje met ons kommetje rode lekkers. Op tafel een heel assortiment aan smaakmakers zodat we onze maaltijd aan onze eigen smaak kunnen aanpassen. Olive waarschuwt ons dat we vooral niet teveel moeten eten, want de avond is nog lang niet voorbij en er volgen nog veel meer lekkere dingen!

We vervolgen onze weg naar de grote Chinese poort die het begin van Chinatown markeert. De poort wordt daarmee gezien als de kop van de draak. Chinatown is rond 1782 ontstaan toen Chinese arbeiders hier hun geluk zochten. Het is erg toeristisch maar tegelijkertijd ook erg levendig. Volgens Olive, zelf kwart Chinees, absoluut een ‘must’ voor iedereen die Bangkok bezoekt.

Onder de poort ligt de ‘aarde’ steen van waaruit elke optocht of elke belangrijke gebeurtenis start.

Van hieruit slingert de grote hoofdstraat, Thanon Yaorawat, zich als een lang kronkelend lijf door het district. De straat kenmerkt zich door vele gekleurde reclameborden die elkaar lijken te overschreeuwen. De winkeltjes van overdag sluiten rond zessen hun rolluiken en de trottoirs verdwijnen onder de vele ‘pop-up’ terrasjes die bij de vele restaurantjes horen. Dit drukke centrum gedeelte staat bekend als de buik van de draak. Wij vinden hier onze volgende stops.

Als eerste in het Canton House, waar we heerlijke dimsum eten van gehakt en garnalen in groene slierten en kennis maken met de ‘killer sauce’. Wees gewaarschuwd, al is een beetje killer goed te doen. Wat volgt is mango sticky rice. Gewoon langs de kant van de weg, letterlijk met de rug tegen de muur is het genieten van zowel de tropische hitte als het favoriete Thaise toetje. Het lijkt nu al een volledige maaltijd en we zijn nog niet eens op de helft!

Zoals gezegd centreert Chinatown zich om Yaowarat street. Rondom deze hoofdstraat bevindt zich een wirwar van kleine straatjes met elk hun eigen charme. Zo lopen we door Texas street. Zo genoemd omdat hier veel Westerns zijn opgenomen en het daarom zou lijken op Texas. Ook lopen we door de ‘achterbuurten’ (volgens Olive) waar alles draait om de verkoop van amuletten, gokbriefjes en tweedehands spullen. Het is haast jammer om hier snel langs te lopen, er is gewoon veel te zien. We kunnen het dan ook niet laten om diverse amulet kraampjes wat uitgebreider te bekijken. Minuscuul kleine hangertjes stellen kunstig gesneden tijgertjes voor, gemaakt uit een tand van een tijger. ‘Maar’, zegt de man geruststellend, ‘de tijger was al dood hoor….’ Geloof jij het?

Grote garnalen geroosterd op een barbecue omhuld met de overbekende en zeer hete tom yam saus in combinatie met Chinese noedels met garnalen zijn onze volgende culinaire verrassing. Het betreffende restaurant is beter dan een ander in de buurt, maar de bediening is abominabel waardoor ze veel klandizie mislopen. Het komt allemaal, volgens onze bron, omdat er in deze zaak twee families werken die niet goed met elkaar communiceren. Wij merken er weinig van. Of Olive is een vaak en graag geziene klant of ze heeft de wind er goed onder. Wij hebben onze gerechten in elk geval vliegensvlug voor ons staan. Heerlijk!

Terwijl we onze weg vervolgen naar de ‘lava bun’ zien we etalages vol haaienvinnen en anderen vol potten met vogelnestjes. Allemaal even exotisch en mogelijk ook discutabel? Olive wil er niet teveel over zeggen behalve dat het erg dure lekkernijen zijn.

De lava bun is een soort warm broodje met ‘salty egg custard’ dat als lava naar buiten moet stromen wanneer je het broodje openbreekt om de stoom te laten ontsnappen. Een verrassing, want hoewel de naam niet veel doet verwachten, is dit beslist lekker.

Aan het einde van de ‘buik’, net voordat de ‘staart’ begint, bevindt zich onze voorlaatste stop. ‘Crispy pork belly’ wordt in smalle reepjes gesneden en gemengd met groenten tot een scherp prutje. Volgens Olive moet je er eerst van hoesten, maar daarna is het hemels. Ik blijf echter hoesten, dus ik houd het verder maar voor gezien.

Langzamerhand vormt deze eetbelevenis al ruim meer dan een volledige maaltijd en nu hebben we nog het toetje tot besluit. We mogen zelf een keuze maken uit de diverse mogelijkheden en besluiten elk wat anders te kiezen zodat we het optimale kunnen halen uit het slotakkoord van deze avond. Onze keuze valt op een combinatie van ‘black sesame dumplings in hot ginger tea’ en ‘frozen coconut pudding’. Een waardige afronding van een gedenkwaardige avond. Er zijn hier adresjes ontdekt die zeker extra aandacht waard zijn. 🙂