Florence, want daar hebben we het in dit geval over, is een echte Renaissancestad. De Renaissance is een bloeiperiode in de Europese cultuur waarin op het gebied van schilderkunst, architectuur, literatuur, muziek en wetenschap grote veranderingen plaatsvinden. Kunst was in de Middeleeuwen vooral religieus en als gevolg daarvan serieus omdat het, in dienst van de kerk, vooral werd gemaakt ter meerdere eer en glorie van God. In de Renaissance veranderde dit en werd kunst iets om van te genieten, om het leven en de schoonheid te vieren. Logischerwijs veranderden de onderwerpen ook, kunstenaars keken nu naar de kunst van de oude Grieken en Romeinen. Daarvan waren genoeg voorbeelden in Italië!

Florence werd in 59 voor Christus gesticht door Julius Caesar als een nederzetting voor oud soldaten, waar ze mochten genieten van hun pensioen. De Romeinse wortels zijn in het oorspronkelijke stratenplan van Florence nog steeds goed te zien. De straten in het oude centrum vormen allemaal vierkante woonblokken, wat het handig maakt je weg te vinden. Hmmmm, met mijn gebrekkige inzichtelijk vermogen vertrouw ik toch meer op mijn kaartje. Om nog even voort te borduren op de geschiedenis van deze fascinerende stad…..na de val van het Romeinse Rijk had de stad enorm te leiden onder voortdurende oorlogen, de Middeleeuwen waren een periode van verval. Pas in het begin van de 14e eeuw komt hierin verandering. Handel en nijverheid komen nu tot grote bloei in Florence en daarmee ook de grootste weldoeners van de Renaissance: de familie de’ Medici.

                                                                                                                                       Capelle Medicee

 Zeg je Florence dan zeg je de’ Medici. De familie de’ Medici was een zeer machtige en invloedrijke familie. De leden van de familie waren de grondleggers van het internationale bankwezen en hadden invloed op de kunst en architectuur, vooral in Florence. Om een indruk te geven van hun macht: De familie de’ Medici bracht drie pausen voort, meer dan 50 kardinalen en twee koninginnen van Frankrijk. Pas aan het einde van de 17e eeuw nam de macht van de de’ Medici’s af. Deze familie heeft er ook persoonlijk voor gezorgd dat Florence één van de belangrijkste steden ter wereld is op gebied van schilderkunst, beeldhouwkunst, literatuur en architectuur. Onder het bewind van de de’ Medici’s werd Florence echt de belangrijkste Renaissancestad ter wereld. De vele kunsthistorische schatten en paleizen in Florence zijn door de eeuwen heen zo goed als allemaal aan de stad geschonken. Een belangrijke voorwaarde van deze donaties was dat de kunst de stad niet mocht verlaten en dat de collectie intact moest blijven. Daar profiteren wij heden ten dage nog steeds van!

Waaruit bestaan die schatten dan?

                                                                                                                         Basilica di San Lorenzo

De familie de’ Medici had in Florence haar eigen kerk; de San Lorenzo kerk in de gelijknamige wijk. Een onopvallende kerk zonder schitterende façade. Prachtig van binnen maar helemaal kaal van buiten. Dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn geweest van architect Brunelleshi? Hij overleed helaas voordat hij een ontwerp voor de façade had kunnen tekenen, waardoor zijn opvolgers helemaal met hun handen in het haar zaten. Een pauselijk Medici lid besloot vervolgens een ontwerpwedstrijd te organiseren, die gewonnen werd door niemand minder dan Michelangelo. Probleem opgelost zou je zeggen, maar een ruzie tussen beide heren over de uitvoering van het ontwerp bleef onbeslist met een nog steeds kale voorkant als resultaat. In de bij de San Lorenzo behorende Cappelle Medicee liggen verschillende leden van de familie de’ Medici begraven. Het wapen van de familie is alom vertegenwoordigd en niet alleen in de (hun) kerk.

                                                                                                                                           Palazzo Pitti 

Een andere belangrijke ‘schat’ is het Palazzo Pitti met de daarachter liggende Boboli tuinen. Dit majestueuze paleis was eens de residentie van de succesvolle koopman/bankier Luca Pitti. In 1549 werd het paleis eigendom van de familie de’ Medici. De vrouw van Cosimo I de’ Medici, Eleonora van Toledo, kocht het paleis van een afstammeling van Luca Pitti. Later heeft Napoleon hier gewoond en nog later de Italiaanse koninklijke familie. Een groot deel van de inrichting komt uit deze tijd. De versiering komt echter voor het grootste deel uit de tijd van de de’ Medici’s. Grappig weetje: het paleis lag op de plek van een oude steengroeve. De stenen die voor de bouw van het paleis gebruikt zijn, komen uit de tuin achter het paleis. ‘De ruwheid en het formaat van de enorme steenblokken waren opzettelijke verwijzingen naar bovenmenselijke krachten en proporties, erop gericht ontzag te wekken.

                                                                                                                                         Piazza de Pitti

Dus lopen we in een stralend zonnetje het Piazza de Pitti op en zien we het enorme bouwwerk voor ons oprijzen. Op het grote plein hebben de eerste jongelui zich al op de grond geïnstalleerd op een plekje in de zon waar ze genieten van een kopje koffie. Wij prefereren het terras aan de overkant van de straat. Onder het genot van een verse cappuccino (het mag nog, het is voor twaalven :-D) bespreken we onze strategie. Eerst de tuinen of eerst het paleis? Vanwege het heerlijke weer is de keuze snel gemaakt.

                                                                                                                                           Boboli tuinen

Van de Giardino di Boboli wordt wel gezegd dat het de mooiste tuin van Toscane is. Boboli wordt zelfs de koningin van alle Toscaanse tuinen genoemd; ‘de meest uitgewerkte en theatrale, een soort maniëristische (een zeer gekunstelde stijl) coproductie van Natuur en Kunst.’ De tuinen werden in de 16e eeuw aangelegd voor Eleonora van Toledo (echtgenote van Cosimo I de’ Medici). Ze staan vol eeuwenoude bomen, fonteinen, vijvers en beelden. Het is niet voor niets dat sommige mensen deze tuinen net een openlucht museum vinden. Daarnaast zijn de Boboli tuinen een voorbeeld voor veel, later ontworpen, tuinen, waaronder de bekende tuinen van Versailles.

                                                                                                                                           Boboli tuinen

Wij beginnen onze tuinimpressie met de lange klim naar boven om van daaruit slingerend terug naar beneden te lopen terwijl we ondertussen genieten van de diversiteit om ons heen en niet te vergeten de uitzichten over de stad in de verte beneden ons. Helaas staat de bekende Neptunus vijver met enorme fontein droog. We zijn misschien te vroeg in het jaar? Al met al zeer zeker de moeite waard!

                                                                                           Palazzo Pitti – koninklijke apartementen

Uiteraard willen we daarna ook een impressie krijgen van het leven binnenshuis uit die tijd. De Galleria Palatina en de koninklijke appartementen zijn hiervoor het meest geschikt. We lopen door indrukwekkende zalen die compleet bedekt zijn met roodzijden behang, overladen met goud, kroonluchters en een overdaad aan schilderijen. In alle vormen en maten en van de hand van vele bekende schilders. Een rijke historie en een ‘aanslag’ op je zintuigen qua beleving. De inrichting is het best te omschrijven als excessief, overdadig, buitensporig en meer van dit soort superlatieven. Menig kunstenaar heeft zich hier kunnen uitleven, want wie meer voor elkaar wil krijgen moet groot denken ;).

Dit was slechts een eerste indruk van deze bruisende stad. Moe maar voldaan vleien we ons op een (verwarmd) terras in het centrum om te genieten van een welverdiende ‘apero’ voordat we een moeilijke keuze moeten maken uit een van de vele aanbevolen reataurantjes.  La dolce vita!