Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja met ongeveer twee miljoen inwoners, werd ooit beschreven als ‘de parel van Azië’. Van deze vroegere glorie is nog maar weinig over. Alles is verdwenen of beschadigd als een gevolg van oorlog en revolutie. Het Rode Khmer regime, onder leiding van Pol Pot, is verantwoordelijk voor een pikzwarte bladzijde in de geschiedenis van Cambodja!

De Lonely Planet gids laat echter weten dat de stad ‘has since risen from the ashes to take its place among the hip capitals of the region, with an alluring cafe culture, bustling bars and a world class food scene.’ We gaan het ervaren!

Onderweg in het vliegtuig lees ik het verhaal hoe de stad aan haar naam gekomen is. De legende vertelt dat een oude vrouw, Penh genaamd, vier Boeddha beelden vond die aangespoeld waren op de oevers van de Mekong rivier. Zij bracht ze naar een nabije heuvel waar ze een gebedsplaats oprichtte. De stad die hier vervolgens ontstond kreeg de naam Phnom Penh oftewel de heuvel van Penh. Logisch toch? De gebedsplaats, de Wat Phnom’ (heuveltempel) bestaat nog steeds. Hiermee hebben we alvast onze eerste bezienswaardigheid genoteerd :).

We logeren in het ‘Governor’s House’, het oude huis van de gouverneur, wat tien jaar geleden door een Belg werd opgekocht om er een klein hotel van te maken. Aangezien zijn eerste liefde eigenlijk de antiekhandel is, heeft hij zijn hotel aangekleed met vele antieke details, hetgeen absoluut extra cachet aan het geheel geeft. Een goed begin is hier zeker het halve werk!

Wat heeft Phnom Penh ons verder te bieden?

Onder de heerschappij van koning Norodom I vestigde de regering zich permanent in Phnom Penh (1866). In die tijd werden ook het Koninklijk Paleis en de Zilveren Pagode gebouwd, waarmee de groei van Phnom Penh begon. Gelukkig zijn deze gebouwen bewaard gebleven, waardoor ze tegenwoordig hoog op de lijst van niet te missen bezienswaardigheden staan.

Het koninklijk paleis is in dezelfde stijl gebouwd als dat van Bangkok. Ook hier bestaat het complex uit verschillende gebouwen, maar aangezien het tevens de officiële woning is van de huidige koning (Sihamoni) zijn grote delen voor het publiek gesloten. Desondanks krijg je zeker een indruk van de pracht en praal.

Overal zie je de kernkleuren van het Boeddhisme; t.w. blauw, wit, rood, groen en geel. Geel (saffraan), oorspronkelijk de kleur gedragen door misdadigers, heeft nu de belangrijkste symboliserende waarde. Alle monniken dragen immers gele (oranje) gewaden. Geel staat voor nederigheid en afstand van een materialistische maatschappij. Het symboliseert verwerping en begeerteloosheid. Omdat geel ook de kleur van de aarde is, staan stabiliteit en zelfkennis eveneens hoog in het vaandel. Groen representeert jeugd, actie (karma), harmonie en kracht. Vandaar dat er rondom tempels altijd veel groene bomen en planten staan, vaak in mooi aangelegde en onderhouden tuinen. Rood staat voor levenskracht, vuur en heilige plaatsen/dingen. Deze kleur wordt gezien als een beschermende kleur (maar kan ook destructief zijn). Wit is uiteraard de kleur van reinheid en puurheid. Wit wordt ook gezien als het symbool voor kennis en een lang leven. Blauw (donkerblauw) tenslotte staat voor alles wat zeldzaam is, terwijl blauw in het algemeen genezing, kalmte en wijsheid representeert. Er is heel wat symboliek als je weet waar je op moet letten :).

Op het terrein ligt ook de Zilveren Pagode (Wat Phrah Keo Morakot). Deze pagode is gespaard gebleven tijdens het regime van de Rode Khmer om hiermee hun betrokkenheid bij het behoud van het Cambodjaanse erfgoed te tonen. Het is haast om te lachen, ware het niet zo tragisch. De pagode dankt haar naam aan de zilveren vloeren. Maar liefst 5329 zilveren tegels van elk 1 kilo zijn hier gebruikt……samen meer dan 5 ton glanzend zilver! Je ziet er niet veel van. De hele vloer is bedekt met tapijten ter bescherming.

Lopend over een trap van Italiaans marmer betreed je (op blote voeten) het heiligdom waar talloze kunstvoorwerpen zijn uitgestald. Het schitterende middelpunt is een kleine smaragden Boeddha (gemaakt van Baccarat kristal?) achter een een enorme (levensgrote) gouden Boeddha versierd met ruim 2000 diamanten. De grootste diamant in het midden van de kroon is geschat op 25 karaat ($1400/karaat)! Het glimt en glinstert om ons heen.

In de tempel vlakbij is net een ceremonie aan de gang. Deze Wat Ounalom is het centrum van het Cambodjaanse Boeddhisme. Volgens ons wordt er gevierd dat vele monniken hun diploma hebben gekregen. Overal blije gezichten, familie, lotusbloemen, selfies, muziek en veel boeddhistische vlaggen. Bijzonder om daar even onderdeel van uit te maken en verrassend dat we maar met zo weinig extra belangstellenden zijn. Dat zijn we in Bangkok wel anders gewend.

Ondertussen is het hoog tijd voor een verkoelend drankje langs de boulevard. We komen terecht in de Foreign Correspondents’ Club (FCC), uniek gelegen in een Frans koloniaal gebouw uit 1900. Een beschrijving: ‘In its earliest days, the capitol fell silent at sun down, and the choices for places to eat were just a handful. The FCC proved popular with foreign journalists and aid workers, who gathered around the bar for a cold beer and a swapping of tales. The FCC became the cornerstone of the capitol’s riverfront district.’ Aan de muren zien we oude berichten uit de ‘Phnom Penh Post’ hetgeen bijdraagt aan de atmosfeer. Hier is geschiedenis geschreven!

Na allerlei omzwervingen o.a. naar de ‘Psar Thmei’, de centrale markt met z’n grote koepel, lijkend op een ‘Babylonische ziggurat’

en het plaatselijke treinstation, vanwaar slechts in het weekend een ‘holiday line’ vertrekt,

belanden we op een originele houten boot voor een tocht over de Tonle Sap en de Mekong. Heerlijk relaxed genieten we van de avond en zien we de skyline van het opkomende Phnom Penh in al haar glorie, terwijl het leven aan de andere kant van de rivier nog verre van gemakkelijk is.

De tegenstellingen zijn groot, de middenklasse ontbreekt en slechts voor de ‘happy few’ is het leven aantrekkelijk. Er is nog een lange weg te gaan voor de parel weer volop kan schitteren.