Ter introductie een citaat: ‘De oudste stad van Afrika behoort tot de mooiste ter wereld. Schertsend wordt wel gezegd dat Kaapstad ‘Moederstad’ heet omdat alles hier negen maanden duurt. Een ironische, maar treffende beschrijving van de volksaard. Capetonians zijn relaxed, laid-back, zoals ze in het Engels zeggen.’ Kaapstad en omstreken wordt dan ook wel vergeleken met een enorme luie stoel, waarbij de Tafelberg de rugleuning vormt, de beide bergen ‘Leeukop’ en ‘Seinheuwel’ de armleuningen en de stad zelf is dan de royale zitting waarin (waarop?) je van alles kunt verwachten. Een mooie metafoor. 🙂

Het symbool van Kaapstad is zonder twijfel de Tafelberg, slechts 1.086 meter hoog, maar een absoluut icoon in de wereld. De berg van ongeveer drie kilometer breed heeft een kenmerkende platte bovenkant (vandaar de naam) en is beeldbepalend voor de omgeving. Het werd in 2012 daarom uitgeroepen tot één van de nieuwe natuurwonderen ter wereld. De bovenkant van de berg is regelmatig door wolken bedekt of gehuld in een dichte mist; er ligt dan als het ware een tafelkleed over de tafel.

Wij hebben echter een stralende dag uitgekozen en kunnen zonder problemen met de kabelbaan omhoog. Tijdens het stijgen (en dalen) draait de cabine eenmaal in de rondte wat alle passagiers een goed beeld geeft van de omgeving.

Mooie vergezichten over Kaapstad, de False Bay, Robbeneiland en natuurlijk een uitgebreide eerste impressie van het zogenaamde ‘fynbos’, een unieke vegetatie van kleine, veelal wat robuuste struiken, dat alleen in de Kaapstreek te vinden is. De Tafelberg met het omringende park kent alleen al meer dan vijftienhonderd soorten flora.

Wij zien helaas niet zoveel bloeiends meer en hebben zeker geen disa-orchidee (‘de trots van de Tafelberg’) kunnen ontdekken. Tijdens onze ‘Klipspringer Walk’ komen we echter wel ‘klipdassies’ tegen. Dit zijn ongeveer vijftig centimeter grote diertjes die lijken op bruine knaagdiertjes, maar die anatomisch meer verwant blijken te zijn aan de olifant. Raar maar waar.

De wandeling is prachtig. Het heldere weer laat ons tot ver rondom kijken en ondanks het feit dat wij beslist niet de enigen zijn op de berg, hebben we het gevoel aan een ontdekkingsreis deel te nemen. Het ene vergezicht is haast nog mooier en spectaculairder dan het andere.

Na al deze indrukken is het tijd voor een uitgebreide lunch en welke plek is daar beter geschikt voor dan het V&A Waterfront?

Het Victoria & Alfred Waterfront is het historische hart van Kaapstad’s haven. In 1860 werd, in opdracht van de Britse prins Alfred, begonnen met de bouw van de haven. Het eerste bassin werd naar hem vernoemd, het tweede naar zijn moeder, Koningin Victoria. De bouw was nodig omdat Tafelbaai eigenlijk geen natuurlijke haven was. In de zomer was dit geen probleem, maar in de winter hadden de stormen hier vrij spel, waardoor honderden schepen averij opliepen of volledig ten onder gingen. Het oorspronkelijke havendok is sindsdien voor een groot deel omgebouwd tot een toeristische trekpleister met een keur aan winkels en restaurants. Druk en gezellig of is Veel en Aantrekkelijk misschien beter in dit geval?

Hoe dan ook, naast (of ondanks) alle toeristen leggen vissersboten en plezierjachten nog steeds aan in de haven en worden er in het grote droogdok nog altijd schepen geschilderd en onderhouden, hetgeen een heerlijke mengelmoes aan indrukken geeft.

Terwijl wij genieten van onze lunch (de zeevruchten worden van harte aanbevolen :)), luisteren we ondertussen naar Afrikaanse klanken om ons heen. Een groepje donkere Afrikanen speelt op simpele instrumenten terwijl ze soepel enkele danspassen maken. Het swingt meteen! Het zit in de genen.

De bekendste bezienswaardigheid in de haven is wel de klokkentoren. Deze rode ‘Clocktower’ is gebouwd in Victoriaans gotische stijl. Oorspronkelijk was dit het kantoor van de havenmeester, maar na een restauratie in 1979 is het nu een nationaal monument. Op de begane grond bevindt zich een getijde mechanisme welke vroeger werd gebruikt om het waterniveau in de gaten te houden. Op de eerste verdieping zijn allemaal spiegels aangebracht, zodat de havenmeester vanuit een positie alle activiteiten in de gaten zou kunnen houden. Met de gedachte: ‘de wereld is als een spiegel: kijk er boos in en zij kijkt boos terug, glimlach en zij glimlacht ook?’ (Brits politicus en diplomaat)

Om ons heen zien we regelmatig kunst op straat. ‘Nobel Square’ is in deze de ‘top selfie locatie’. Op dit plein staan de bronzen beelden van vier bekende Nobelprijswinnaars, t.w. Nelson Mandela, Frederik de Klerk (kregen de Nobelprijs samen in 1993), aartsbisschop Desmond Tutu (1984) en Zoeloe voorman Albert Luthuli (1960). De beelden ‘are slightly larger than life, because the lives of the men portrayed were of epic proportions.’ Aan de voeten van de beelden is voor een ieder zijn favoriete quote gegraveerd. Zo zegt Tutu: ‘die mens is ’n mens deur ander mense’ en meldt Mandela: ‘never, never and never again shall it be that this beautiful land will experience the oppression of one by another’.

Om de beleving helemaal goed af te ronden besluiten we nog een boottoer door de haven te maken. Robbeneiland gaat aan onze neus voorbij vanwege de harde wind, maar binnen de haven durft de boot het nog wel aan (haha). Het is een veel groter complex dan wij oorspronkelijk dachten. Hier vinden we een grote visafslag, waar tot onze verrassing vele zeehonden rondzwemmen in de hoop wat lekkers te bemachtigen uit de spuigaten. Een enkeling heeft z’n buikje kennelijk al rond gegeten en gebruikt de dikke banden voor een ‘powernap’. Daar zijn wij langzamerhand ook wel aan toe, zoveel indrukken, zoveel ervaringen en nog steeds niet uitgekeken en dan hebben we de stad zelf nog niet eens bekeken!