Thailand is populair onder reizigers. Thailand, ook wel de hoofdstad van Azië genoemd, heeft zoveel verscheidenheid te bieden dat elke reiziger hier wel aan zijn of haar trekken komt. Ik lees het heel mooi verwoord: ’de glinsterende mozaïeken van de tempel van de smaragden Boeddha weerspiegelen de vele facetten van het land.’ Als dat niet veelbelovend klinkt? Thailand kent dus een enorme diversiteit, maar veel toeristen komen niet verder dan een paar dagen Bangkok om vervolgens te genieten van een zonvakantie op één van de vele eilandjes voor de kust. Met meer dan 3000 kilometer kustlijn bestaande uit voornamelijk witte stranden en een azuurblauwe zee is het ook niet gek dat veel strandliefhebbers graag een vakantie naar het ‘tropisch paradijs’ boeken.

En toch…….. Het grootste, maar tegelijkertijd ook het armste deel van het land ligt in het noordoosten. De hierin gelegen negentien provincies vormen samen het meest authentieke gebied van het land; Isaan. Het toerisme is hier nog in opkomst (minder dan 10% bezoekt dit deel), veel mensen spreken een lokaal dialect en er wordt praktisch geen Engels gesproken. Waar zouden we zijn zonder ‘google translate’ ;). Het leven in Isaan is eenvoudig, veel mensen leven van het land, ze verbouwen o.a. rijst, tapioca, tabak, watermeloen en katoen. Relax en maak je niet zo druk, oftewel ‘sabaai sabaai’ zoals de Thai zeggen, loopt als een rode draad door hun gebalanceerde leven van rust, geloof en werk. Eenvoud, authenticiteit, indrukwekkende natuur en niet te vergeten culinaire hoogstandjes zijn voor ons redenen genoeg om dit ‘rechteroor van de olifant’ zelf eens te ontdekken en te ervaren. Want, zo lees ik, ook al heb je Thailand al duizend keer bezocht, je leert Thailand pas echt kennen als je in Isaan geweest bent.

De naam Isaan stamt uit de eerste eeuw na Christus en is waarschijnlijk afgeleid van ‘Ishana’, één van de verschijningen van de hindoeïstische god Shiva, de vernietiger, een woord uit het Sanskriet, hetgeen ‘bewaker van het noordoosten’ betekent. Het noorden is daarbij de richting waar de rijkdom verblijft, terwijl het oosten de kennis  huisvest. Een gouden combinatie dus.

We landen in Udon Thani, blijken eigenlijk in Ubon Ratchathani (450 km verderop) te moeten arriveren waar we afgehaald zouden worden. Oeps……. Laten we zeggen dat we een goede indruk hebben gekregen van het platteland om ons heen. Veel uitgestrekte landschappen, waar kleine dorpjes als stipjes ver verspreid langs de wegen liggen. De meeste huizen zijn gebouwd in traditionele stijl, d.w.z. op palen en van hout. De modernisering slaat ook hier toe en meer en meer zien we dat de open onderkant is dichtgemaakt met beton, terwijl er op de houten bovenkant een golfplaten dak is bevestigd. Je moet meegaan met je tijd, maar dit is wel erg jammer. Toegegeven veel minder onderhoud, maar daartegenover staat een heidens kabaal in de regentijd en ontiegelijk heet als de zon schijnt. Dit is geen verbetering!

Udon Thani is de hoofdstad van het gelijknamige district én de gelijknamige provincie in Isaan. Tijdens de Vietnam oorlog was het de plek voor een belangrijke luchtmachtbasis van de VS. Tegenwoordig is daar weinig meer van te zien of te merken. Eerlijk is eerlijk, de stad zelf heeft niet veel te bieden. Hoogtepunten komen niet verder dan een bezoekje aan de bowlingbaan, de grote Mall, de nodige tempels of het plaatselijke park, het Nong Prajak park. Udon’s populairste park komt tot leven in de avonduren, wanneer de bewoners zich komen ontspannen aan de rand van het meer, voor een wandeling, fietstocht of een hardlooprondje. Dat klinkt ons  bekend in de oren! De aantrekkingskracht van het park is de laatste jaren enorm toegenomen vanwege een gigantische opblaasbare eend op het water (sinds 2013). De eend bleek onmiddellijk een geweldige hit op social media. In 2014 werd de eend los geblazen door een zware storm en eindigde hij slap en kapot in een dichtbij staande boom. De gouverneur besloot daarop het beest, letterlijk en figuurlijk, nieuw leven in te blazen en een paar maanden later pronkte hij (eigenlijk zij) weer fier op het water, zij het nu vergezeld van twee kleine eendjes. De eendenfamilie is vandaag de dag populairder dan ooit. Volgens insiders is het ondenkbaar dat een zichzelf respecterende Thai in Udon Thani geen selfie maakt met moeder eend en haar jongen.

In het park vinden we trouwens ook een hele grote pot in de stijl van Ban Chiang. Daarmee is een nieuw uitje naar ‘buiten’ een feit. Ban Chiang, een archeologische site die sinds 1992 op de UNESCO Werelderfgoedlijst staat, wordt gezien als één van de grootste  toevallige ontdekkingen in de archeologie. In de zomer van 1966 struikelde Harvard student Steve Young over de wortels van een kapokboom, terwijl hij informatie verzamelde voor zijn thesis. Terwijl hij voorover met zijn gezicht op de grond lag, zag hij delen van begraven potten voor zich. De randen net zichtbaar omdat de bovengrond was weggespoeld door de laatste moessonregens. Hij had (gelukkig!!) voldoende kennis in huis om zijn vondst te melden en ‘the rest is history’, zoals ze dat zo treffend zeggen. Jaartallen die vervolgens aan de vondsten werden verbonden gaan zover terug tot maar liefst 4000 v C, al schijnt daar wat controversie over te bestaan. Hoe dan ook zijn vondst wordt wel gezien als één van de meest belangrijke prehistorische nederzettingen in de wereld. Uiteraard vertoont het bijbehorende museum een film waarin wordt verteld dat Steve Young de vondst inderdaad wel gemeld heeft, maar dat de lokale Thaise bevolking al veel langer van deze nederzetting afwist. Belangrijke zaken moet je tenslotte wel in eigen hand houden, nietwaar? De iets verderop gelegen archeologische opgraving is tegenwoordig een ‘zwakke’ reconstructie van de originele groeve. Tijdens een grote overstroming (1997) is de hele graafplaats ondergelopen waardoor alle artefacten zijn beschadigd. Jammer.

Met deze bezienswaardigheden en ervaringen hebben we een klein (heel klein) beetje van de charme van Isaan ontdekt. Het meest opvallende is inderdaad de overweldigende natuur met al haar groentinten en uitgestrektheid. Het leven hier zal ontegenzeggelijk hard zijn voor de bewoners, maar het ritme is tegelijkertijd een verademing in vergelijking het hectische tempo van Bangkok. Om goed te genieten en/of meer uit het leven te halen, hoef je je tempo immers niet op te voeren. Haast het tegenovergestelde……’laat komen wat komt, laat gaan wat gaat en zie wat overblijft’ is een passende oosterse wijsheid die hier volop gehanteerd wordt. Wat heeft Isaan nog meer te bieden?